Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 grudnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 1309/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2008 r. sprawy ze skargi H. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: ord. pod.), art. 6 ust. 1, art. 17 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 ze zm., dalej ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym), w związku z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...] marca 2001 r. w sprawie określenia H. N. wartości niezaewidencjonowanego przychodu za okres od 1 stycznia 2000 r. do 31 lipca 2000 r. w wysokości 50.204 zł oraz ustalającej ryczałt od tego przychodu w wysokości 10.040,80 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w 2000 r. skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi w punkcie stacjonarnym w P. oraz handel obwoźny na terenie województwa mazowieckiego, opłacając zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów ewidencjonowanych. W wyniku kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w P. stwierdzono, że ewidencja sprzedaży prowadzona przez podatnika w okresie od 1 stycznia 2000 r. do 31 lipca 2000 r. nie odzwierciedla stanu faktycznego, czyli jest nierzetelna. Na podstawie zeznań świadków ustalono, że podatnik w okresie od stycznia do lipca 2000 r. prowadził handel obwoźny na targowisku w P., zatrudniając 2 osoby - W. J. i E. K. oraz sam wyjeżdżał do innych miejscowości takich jak C., M., L.. W ewidencji sprzedaży prowadzonej przez podatnika w 2000 r. pierwszy utarg z handlu obwoźnego zaewidencjonowano w dniu 12 lipca 2000 r. w kwocie 85,50 zł. Podatnik zeznał, że w okresie od 1 stycznia 2000 r. do 11 lipca 2000 r. w handlu obwoźnym żadnych przychodów nie uzyskiwano, natomiast zatrudnione pracownice zeznały, że w handlu obwoźnym prowadzonym na targowisku w P. przychody w tym okresie uzyskiwano. Na poparcie tego faktu W. J. przedłożyła zapiski dotyczące kwot dziennych utargów uzyskiwanych na targowisku w P. w okresie od stycznia do lipca 2000 r. prowadzone dla własnych celów. Z zapisków tych wynika, że ogólna kwota przychodów niezaewidencjonowana w ewidencji przychodów wyniosła 59.571,20 zł. brutto, tj. 48.828,85 zł. netto. Ustalono również, że podatnik nie wykazał do opodatkowania kwot refundacji otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy w kwocie 1.375,16 zł. Łączna kwota niezaewidencjonowanego przychodu wyniosła 50.204,01 zł. W związku z tym Urząd Skarbowy w P. decyzją z dnia [...] marca 2001 r. określił skarżącemu wartość niezaewidencjonowanego przychodu w wysokości 50.204 zł za okres od stycznia do lipca 2000 r. oraz ustalił ryczałt od tego przychodu w wysokości 20 %, tj. 10.040,80 zł. Izba Skarbowa w W. w postępowaniu odwoławczym decyzją z dnia [...] czerwca 2001 r., utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Na decyzję tą skarżący wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 24 stycznia 2003 r., sygn. akt III SA 1957/01 uchylił decyzję organu drugiej z uwagi na naruszenie przepisów postępowania. W ocenie Sądu organy winny ustalić, czy przedłożone na rozprawie dokumenty, a nieuwzględnione przez organy oraz brak ustosunkowania się podatnika do zgromadzonego materiału dowodowego, z uwagi na naruszenie art. 200 ord. pod., miało wpływ na wynik rozstrzygnięcia.