Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2008 r., sygn. IV SA/Po 367/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stankowski Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 03 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi G. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę /-/E. Kręcichwost-Durchowska /-/J. Stankowski /-/E. Makosz-Frymus WSA/wyr.1-sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie - Filia [...] (dalej jako MOPR), na podstawie art. 3, art. 7, art. 8 ust. 1, art. 39, art. 41 art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. nr 64, poz. 593 ze zm., dalej jako ustawa o pomocy społecznej) odmówiła G. L. udzielenia pomocy finansowej pod warunkiem zwrotu całości lub części świadczenia na uregulowanie kar za brak biletu MPK podczas przejazdu komunikacją miejską oraz zakup biletów MPK. W uzasadnieniu napisano, że w dniu [...] r. wpłynął do MOPR wniosek strony, dotyczący prośby o pomoc finansową na zakup biletów MPK. w trakcie przeprowadzania wywiadu środowiskowego w dniu [...] r. strona zgłosiła również prośbę o pomoc finansową na uregulowanie kar za brak biletu podczas przejazdu komunikacją miejską. Ustalono, że strona prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, posiada status osoby bezrobotnej, jest zarejestrowana w PUP bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Łączny dochód strony wnosi 726,22 zł. na co składają się: dodatek mieszkaniowy - 229,22 zł., zasiłek okresowy - 247 zł., zasiłek celowy na żywność - 250 zł. Dochód strony przekracza zatem kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej, określone w art. 8 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej - 477 zł., co jest jedną z podstaw odmowy przyznania świadczeń z pomocy społecznej. Zgodnie z art. 41 ustawy o pomocy społecznej w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany specjalny zasiłek celowy, jednak rozważając sytuację życiową strony Kierownik Filii MOPR takich okoliczności nie znalazł. Przyznanie pomocy na uregulowanie kar za brak biletu podczas przejazdu komunikacją miejską nie jest niezbędną potrzebą bytową. Decydując się na przejazd bez biletu strona miała świadomość, że stanowi to naruszenie przepisów regulujących przejazdy oraz, że można z tego powodu ponieść konsekwencje finansowe. Uregulowanie nałożonej kary leży w gestii strony, nie zaś pomocy społęcznej dysponującej środkami publicznymi. Uregulowanie takiej kary czy też zapłata mandatu jest sprzeczna z interesem społecznym a przede wszystkim z celami pomocy społecznej. Jazda bez ważnego biletu jest świadomym wyborem strony. Zadaniem pomocy społecznej nie jest premiowanie negatywnych postaw osób zwracających się o pomoc. Wniosek o opłacenie kar za brak biletu jest nieuzasadniony, nie należy do kategorii niezbędnych potrzeb bytowych. Strona jest objęta kompleksowa pomocą finansową. MOPR systematycznie opłaca czynsz, energię elektryczną, abonament telefoniczny, strona ma zapewnioną pomoc na żywność a także inne potrzeby życiowe. W ocenie MOPR strona jest w stanie we własnym zakresie zakupić sobie bilety MPK chociażby z zasiłku okresowego. Nadto, z uwagi na toczące się postępowanie sądowe, dotyczące przywrócenia strony do pracy, strona nie jest aktywizowana w kierunku poszukiwania zatrudnienia. Nie jest zatem zasadne, by przyznać dodatkową formę pomocy na zakup biletów MPK.