Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 listopada 2008 r., sygn. I SA/Wr 477/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Aleksandra Felcenloben, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 listopada 2008 r. sprawy ze skargi "A" Spółki Akcyjnej w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...], nr [...] określającą dla A Spółki Akcyjnej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w wysokości 35.850,00 zł oraz odsetki od zaległości w zaliczkach na podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 1.746,10 zł.

W wyniku przeprowadzonego postępowania w Spółce Akcyjnej A S.A. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002r. Dyrektor Urzędu Kontroli stwierdził, że spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikające z faktur dokumentujących zakup usług i towarów które w rzeczywistości nie miały miejsca oraz zaliczyła do przychodów kwoty wynikające z faktur sprzedaży dokumentujących transakcje w rzeczywistości nie mających miejsca.

Dotyczyło to zakupu sprzętu komputerowego od B sp. z o.o., jego dalszej odsprzedaży firmom C A. P., D T. B., E sp. z o.o. oraz dalszych transakcji tych firm w wyniku czego sprzęt komputerowy powrócił do B PSI. Dotyczyło to także zakupu specjalistycznych usług informatycznych od firm C A. P., D T. B., F. sp. z o.o., które faktycznie były zrealizowane u kontrahentów zewnętrznych przez pracowników obu spółek (A i B). Ustalono, że skarżąca nie kupowała żadnych usług informatycznych oraz sprzętu komputerowego od tych firm. Sprzęt komputerowy opisany na fakturach wystawianych kolejno przez ww firmy dostarczony został do firmy G we W.. Omawiane transakcje miały na celu, w zależności od potrzeb danej firmy regulowanie wysokości przychodów i kosztów uzyskania przychodów. Cała korzyść z tych transakcji została skumulowana w B, co ostatecznie znalazło wyraz w zawyżeniu kosztów uzyskania przychodów w tym podmiocie. Ustalono, że usługi informatyczne opisane na fakturach wystawionych przez ww firmy faktycznie były wykonane przez pracowników obu Spółek (A i B). W trakcie kontroli udowodniono, że A. P., T. B., prezes F M. K. oraz pracownicy zatrudnieni przez nich nie byli w stanie, ze względu na brak wiedzy wykonać omawianych usług. W toku kontroli udowodniono, że M. K. w imieniu spółki z o.o. F i T. B. w imieniu firm C, D i E wystawiali kwestionowane faktury jedynie dla celów tzw. handlu kosztami. Faktury wystawiane przez nich nie potwierdzały rzeczywistych transakcji. Za ich wystawienie M. K. i T. B. otrzymywali wynagrodzenie w postaci prowizji wynoszącej 6-10% wartości netto plus podatek VAT. Organ podkreślił, że spółka w przedstawionych transakcjach służyła jako jedno z ogniw w łańcuszku kolejnych faktur, a faktyczne korzyści osiągnęła B związana z A przez identyczny skład osobowy zarządu Spółki S. K. i S. D., wspólną siedzibą, tę samą księgową, żoną S. K. - A. K. oraz wspólnych kontrahentów.