Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 listopada 2008 r., sygn. II SA/Rz 385/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk /spr./ Sędziowie NSA Maria Zarębska-Kobak NSA Stanisław Śliwa Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 5 listopada 2008 r. sprawy ze skargi Nadleśnictwa A. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz strony skarżącej Nadleśnictwa A. kwotę 500 zł /słownie: pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

II SA/Rz 385/08

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] listopada 2007r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał B. S. rozbiórkę wybudowanego samowolnie budynku letniskowego o wym. 4,50m x 5,0m usytuowanego na działce nr 33 będącej własnością Skarbu Państwa, a pozostającej w zarządzie trwałym Nadleśnictwa A.

Podstawą prawną decyzji jest art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 38, poz. 229 ze zm.). Organ stwierdził, że inwestycja jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy U. obowiązującego w okresie budowy domku letniskowego, gdyż obiekt zlokalizowano w terenie oznaczonym symbolem "O2 RL" i określony jako teren leśny, zadrzewiony, dla którego ustalono zakaz zabudowy z wyjątkiem tworzenia wiat na karmę dla dzikich zwierząt leśnych, budowy urządzeń do hodowli sadzonek drzew do zalesień i szkółek drzew leśnych. Usytuowanie obiektu letniskowego jest niezgodne z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, co wyklucza legalizację przedmiotowego obiektu.

Odwołanie od tej decyzji wniósł S. S., domagając się uchylenia decyzji w całości z powodu naruszenia art. 7 k.p.a. Podał, że 1 grudnia 1988r. zawarł z B - użytkownikiem wieczystym umowę dzierżawy na czas nieokreślony nieruchomości w miejscowości T. i opłacał czynsz dzierżawny jak za działkę rekreacyjno-wypoczynkową przeznaczoną pod domki letniskowe. W 1993r. odwołujący postawił domek letniskowy zgodnie z planem i celem dzierżawy. W 2005r. powstał spór o prawidłowość wyznaczonych granic dzierżawionych działek. Z czynności odtworzenia granic wynika, że działka wraz z budynkiem letniskowym znajduje się na dawnej działce nr 7 (obecnie 33) będącej własnością Skarbu Państwa - w zarządzie Nadleśnictwa A. Teren bezpodstawnie zakwalifikowano w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego bezpodstawnie jako teren leśny, czego dowodzi krótki okres obowiązywania planu do 1 stycznia 2003r. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w piśmie z dnia [...] listopada 2007r. do Nadleśnictwa A przyznała, że przedmiotowy grunt jest zajęty na cele rekreacyjne był oznaczony w ewidencji powszechnej przed rewizją granic jako użytki zielone i przeznaczony dla turystyki wędrownej i przywodnej. Podobna funkcja wynika ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy U. Niezrozumiałe jest stanowisko PINB w U., że na obszarach tych przewidziane było tworzenie wiat na karmę dla dzikich zwierząt leśnych, budowę urządzeń do hodowli sadzonek drzew, zalesień, szkółek leśnych i tym samym wykluczenie możliwości legalizacji samowoli budowlanej. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych oraz Dyrektor Lasów Państwowych w W. zwrócili się do władz samorządowych o ułatwienie legalizacji samowoli budowlanej. Z uwagi na brak aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego istnieje potrzeba umownego uregulowania zasad korzystania z gruntów należących do Nadleśnictwa A, co jest zgodne ze stanowiskiem Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych zwartym w piśmie z [...] listopada 2007r., które winny zmierzać do ukazania istniejącego stanu faktycznego i doprowadzić do zawarcia umowy dzierżawy gruntu leśnego na cele masowego wypoczynku zgodnie z sugestią zawartą w piśmie DGPL z dnia [...] października 2007r. nr [...]. Warunkiem prawidłowego ustalenia stanu faktycznego jest nie tylko ustalenie faktów zgodnie z rzeczywistością, ale również prawidłowa ocena prawna wszystkich prawotwórczych w danej sprawie faktów w tym uwzględnienia interesu społecznego i słusznego interesu obywateli, co podkreślił NSA w wyroku z dnia 11.06.1981r. SA 820/81 ONSA nr 2/57/1981. Wobec braku planu należy przyjąć, że tereny przeznaczone są pod turystykę i rekreację i umożliwić dzierżawcom legalizację istniejących domków letniskowych.