Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 21 października 2008 r., sygn. II SA/Rz 384/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Jerzy Solarski /spr./ Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik NSA Stanisław Śliwa Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 21 października 2008 r. sprawy ze skargi Nadleśnictwa A. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki wybudowanego samowolnie budynku letniskowego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz strony skarżącej Nadleśnictwa A. kwotę 500 zł /słownie: pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Decyzją z dnia [...]r., Nr [....]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, zwany dalej PWINB, po rozpoznaniu odwołania A.H., uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w U.D. z dnia [....]r., Nr [....] nakazującą rozbiórkę, wybudowanego samowolnie budynku letniskowego o wymiarach 4,95 m x 5,75 m, usytuowanego na działce o nr ewid. 32 położonej w miejscowości T.S., będącej własnością Skarbu Państwa, a znajdującej się w zarządzie trwałym Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - Nadleśnictwo B.D., obecnie Nadleśnictwo U.D.

W uzasadnieniu stwierdzone zostało, że w dniu [....]r. przeprowadzona została kontrola legalności budowy budynku letniskowego położonego nad brzegiem Z. S. w miejscowości T.S. na części działki nr ewid. 1 i 224/32. W toku czynności ustalono, że A.H. nie posiada żadnych dokumentów potwierdzających legalność budowy budynku, a jedynie umowę dzierżawy nr 103/95 zawartą na czas nieokreślony w dniu 12 lipca 1995 r. z Zespołem Elektrowni Wodnych S. -M. sp. z o.o., której przedmiotem jest nieruchomość o powierzchni 377 m2 położona w T., zapisana w ewidencji gruntów jako część działki nr 1, stanowiąca własność Skarbu Państwa, a znajdująca się w użytkowaniu wieczystym Elektrowni W.S. Zgodnie z umową i miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka miała być wykorzysta dla celów rekreacyjnych. W umowie zastrzeżono, że dzierżawca nie może bez zgody wydzierżawiającego wznosić na wydzierżawionej nieruchomości żadnych obiektów i urządzeń, a teren dzierżawiony nie może być ogrodzony w sposób utrudniający dostęp do wody. Z dołączonego do umowy protokołu zdawczo - odbiorczego wynikało, że w momencie zdania nieruchomości znajdował się na niej domek drewniany o charakterze nietrwałym. A.H. przedłożył umowę kupna - sprzedaży przedmiotowego domku zawartą w dniu 15 sierpnia 1994 r. pomiędzy nim jako kupującym i S.P., jako sprzedającym. Podczas oględzin ustalono, że aktualnie jest to wolnostojący budynek letniskowy parterowy, bez podpiwniczenia, o wymiarach 5,75 m x 4,95 m wykonany w technologii drewnianej słupowo - ryglowej, posadowiony za pośrednictwem konstrukcji na prefabrykowanych elementach betonowych. Dach o konstrukcji krokwiowo - jętkowej posiada formę dwuspadową, z pokryciem z blachy trapezowej powlekanej. W obrysie budynku - od strony wejścia wykonany jest taras o konstrukcji drewnianej i wymiarach 2,75 m x 0,95 m. Na poddaszu od strony zalewu, znajduje się zadaszony balkon, zaś od strony działki sąsiedniej zadaszona wiata o wymiarach 5,75 m x 1,85 m z dachem jednospadowym pokrytym blachą trapezową. Od strony lasu znajduje się przybudówka parterowa o wymiarach 5,75 m x 1,85 m obita deskami impregnowanymi, z dachem jednospadowym pokrytym blacha trapezową. Domek letniskowy usytuowany jest na działce nr ewid. 224/32 należącej do Nadleśnictwa B.D. Ze względu na to, że przedmiotowy domek został wybudowany przed dniem 1 stycznia 1995 r., organ zastosował przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane ( Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm. ) i na podstawie art. 37 ust. 1 tej ustawy nakazał A. H. jego rozbiórkę. Cytując treść art. 37 ust. 1 ustawy organ I instancji wskazał, że przedmiotowy domek według kopii MPZP "T.S. i S.", usytuowany jest w terenie oznaczonym symbolem "B11 RZ, ZN" - teren stanowiący rezerwę na okres kierunku pod rozwój urządzeń dla potrzeb turystyki i rekreacji, po wyczerpaniu terenów wyznaczonych na okres perspektywy. Ponieważ przez okres 20 lat obowiązywania planu, tj. do 1990 r. na w/w terenach nie powstały ani nie były realizowane żadne inwestycje mające na celu rozwój turystyki i rekreacji, dlatego nie zaistniała potrzeba wykorzystania wyżej opisanych rezerw. Powyższe wykluczyło możliwość legalizacji samowoli budowlanej.