Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. II SA/Wa 1317/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Joanna Kube, Asesor WSA - Jarosław Trelka, Protokolant - Michał Sułkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę, - przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego A. L. kwotę 240 (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa // osiemdziesiąt) stanowiącą 22% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku J. S. (ur. [...]) z dnia 11 października 2006 r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania dla wyżej wymienionej świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżąca na przestrzeni 52 lat życia posiada udowodniony okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 7 lat, 4 miesiące i 12 dni, a w dziesięcioleciu przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy, zamiast wymaganych 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych, udokumentowała jedynie 2 lata, 3 miesiące i 9 dni. Ponadto od sierpnia 2002 r. do czasu powstania całkowitej niezdolności do pracy w czerwcu 2005 r., tj. przez okres ponad 2 lata nie udokumentowała żadnego okresu zatrudnienia popartego opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne oraz emerytalne i rentowe. Jak wynika z dokumentacji zgromadzonej w sprawie, wymieniona przerwa nie była spowodowana całkowitą niezdolnością do pracy, wykluczającą możliwość podjęcia zatrudnienia lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym, natomiast w tym czasie skarżąca prowadziła działalność gospodarczą, nie odprowadzając składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Zatem w ocenie organu jest to zbyt krótki okres zatrudnienia i w konsekwencji nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności, uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w podjęciu zatrudnienia przez skarżącą. Przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy oceniono również warunki materialne, jednakże skarżąca nie pozostaje bez niezbędnych środków utrzymania, bowiem otrzymuje stałą pomoc z opieki społecznej.