Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Łd 24/07

Dnia 17 grudnia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bogusław Klimowicz, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Protokolant Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2007 roku na rozprawie sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok oraz odsetek od zaniżonych zaliczek 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w T.M. określił M.K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie 400,70 zł, wysokość zaliczek na ten podatek za listopad i grudzień oraz wysokość odsetek od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na podatek w łącznej kwocie 16,80 zł.

W uzasadnieniu wskazał, że podatniczka była w 2002 r. wspólnikiem spółki cywilnej A, w której w rozpatrywanym okresie posiadała 5% udziałów. Spółka ta zaś w 2002 r. zawyżyła koszty uzyskania przychodów na łączną kwotę 96.214,42 zł. Przede wszystkim zatem organ I instancji zakwestionował zaliczenie do tych kosztów, kosztów zakupu paliwa od Przedsiębiorstwa B z siedzibą w R. Organ ustalił, że M.A. właściciel firmy B w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej, nie posiadał legalnie towarów przeznaczonych do sprzedaży, a zatem nie mógł dokonać sprzedaży tych towarów na rzecz spółki podatnika. Wystawione przez niego faktury VAT były zatem fakturami fikcyjnymi, nie dokumentującymi rzeczywistych operacji gospodarczych (sprzedaży paliwa). Tego rodzaju faktur nie można było uznać za dowód księgowy w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 116, poz. 1222 ze zm.), gdyż nie odzwierciedlały one rzeczywistego stanu rzeczy. Organ wskazał, że wydatki wynikające z faktur wystawionych przez podmiot nieistniejący, nie mogły być zatem zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. Ponadto organ I instancji zakwestionował zaliczenie przez stronę do kosztów uzyskania przychodów: odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu marki Opel Vectra w kwocie 74,26 zł oraz odpisów amortyzacyjnych od wskazanych w decyzji środków trwałych w kwocie 4.517,60 zł.