Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Gl 522/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Przemysław Dumana (spr.), Sędzia WSA Teresa Randak, Protokolant Aleksander Batoryna, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. w Dz.U. z 2005 roku, nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) oraz przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 roku, nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...], nr [...], którą organ ten określił W. S. stratę z prowadzonej działalności gospodarczej za 2004 rok w wysokości [...] złotych.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w pierwszej kolejności przedstawił zasadnicze elementy ustalonego w sprawie stanu faktycznego. W tych ramach przypomniał, że w wyniku przeprowadzonej w firmie W. S. kontroli organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, iż wykazana w przychodach roku 2004 kwota [...] złotych, z tytułu sprzedaży towarów na podstawie faktur VAT, w istocie rzeczy była nieodpłatnym przekazaniem E. S. - M. towarów, w związku z dokonanym przez Państwa S. podziałem ich majątku wspólnego, a zatem nie stanowiła dla podatnika przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Organ podatkowy pierwszej instancji, po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, określił podatnikowi stratę z prowadzonej działalności gospodarczej wspomnianą wyżej decyzją z dnia [...] uznając, że skoro podatnik nie uzyskał przychodu, to nie mógł również ponieść kosztów jego uzyskania.

Odwołując się od tej decyzji pełnomocnik W. S. wniósł o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy, poprzez określenie przychodów, kosztów oraz straty w wysokościach zadeklarowanych przez podatnika, alternatywnie zaś o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.