Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. II SA/Gd 270/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść Sędziowie Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Agnieszka Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 lutego 2007 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

W dniu 29 grudnia 2004 r. B. i P. G. wystąpili do Burmistrza Miasta z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego dwukondygnacyjnego z poddaszem użytkowym na działce nr [...] we [...].

Sprawa była kilkakrotnie rozpoznawana przez organy administracji. W jej toku zostały podjęte kolejno następujące rozstrzygnięcia:

Decyzją z dnia 13 czerwca 2005 r. Burmistrz Miasta odmówił ustalenia warunków zabudowy. Podstawą odmowy było ustalenie, iż działka nr [...] nie ma dostępu do drogi publicznej. Organ wyjaśnił, że działka sąsiednia nr [...] stanowiąca drogę gminną i prowadząca do Al. [...] nie spełnia wymogów drogi publicznej. Z kolei dostęp do ulicy [...] ograniczony jest przez działkę nr [...] należąca do S. i M. S. Z uwagi na to, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy warunkowane jest zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dostępem terenu do drogi publicznej nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku.

W odwołaniu od powyższej decyzji P. G. wskazał, że działka nr [...] posiada dostęp do ulicy [...] przez działkę nr [...], która zgodnie z oznaczeniem w ewidencji gruntów stanowi drogę. Skarżący wyjaśnił także, iż wkrótce po wydaniu rozstrzygnięcia w sprawie Urząd Miasta sprzedał część działki nr [...], która w założeniach miała stanowić połączenie jego działki z ulicą [...].

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 11 października 2005 r. uchyliło rozstrzygnięcie Burmistrza i przekazało mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. Wskazując na pominięcie przez organ I instancji treści przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Kolegium wyjaśniło, iż warunek dostępu działki budowlanej do drogi publicznej jest spełniony nie tylko wtedy gdy działka ma bezpośredni dostęp do takiej drogi, ale także wówczas gdy dostęp do drogi publicznej zapewniony jest np. przez drogę wewnętrzną. Z akt sprawy wynika natomiast, że działka skarżącego graniczy bezpośrednio z działka nr [...], której kształt wskazuje na to, iż jest to droga wewnętrzna. Z kolei ta ostatnia działka ( [...] ) graniczy z działką nr [...], która ma bezpośredni dostęp do ul. [...] i którą organ I instancji określił w uzasadnieniu decyzji jako drogę gminną. Obydwie działki są własnością Gminy. Organ I instancji nie wykazał zatem, że działka skarżącego nie ma dostępu do drogi publicznej ( ul. [...] ) poprzez drogi wewnętrzne nr [...] i [...]. Organ odwoławczy wskazał, iż ponownie rozpatrując sprawę należy wyjaśnić jakie jest przeznaczenie w rejestrze gruntów działek [...] i [...] i czy obie stanowią drogi wewnętrzne umożliwiające dostęp działki inwestora do drogi publicznej.