Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2006 r., sygn. III SA/Wr 368/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Sędzia WSA - Jerzy Strzebińczyk Asesor WSA - Anetta Chołuj Protokolant - Paulina Rosiak po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miasta i Gminy P. z dnia 27 kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie lokalnych inicjatyw I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. określa , że zaskarżona uchwała nie może być wykonana; III. oddala wniosek o zwrot kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda D. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na uchwałę Rady Miasta i Gminy P. nr LIV/317/05 z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie lokalnych inicjatyw - domagając się stwierdzenia jej nieważności.

W ocenie organu nadzorczego przedmiotowa uchwała podjęta została z istotnym naruszeniem konstytucyjnej zasady legalizmu, tj. z obrazą art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. 1997, Nr 78, poz.483). W uzasadnieniu swojego stanowiska Wojewoda D. w szczególności podniósł, iż Rada Miasta i Gminy P. jako podstawę prawną zaskarżonej uchwały wskazała przepis art. 18 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym, kształtującego zasadę domniemania kompetencji rady gminy jedynie w okolicznościach, gdy inny przepis expressis verbis nie upoważnia konkretnego organu gminy do uregulowania określonej sprawy. A zatem skoro żaden przepis prawa nie upoważnia organów gminy do podjęcia przedmiotowej uchwały to uchwała Rady Miasta i Gminy P. nr LIV/317/05 została podjęta bez podstawy prawnej. W toku dalszych wywodów organ nadzorczy przywołał treść art. 2 Konstytucji kształtującego zasadę demokratycznego państwa prawnego wskazując jednocześnie, iż art. 7 Ustawy Zasadniczej zobowiązuje organy władzy, w tym także Radę Gminy, do "działania" w granicach i na podstawie prawa. Należy przez to rozumieć, że akty prawa miejscowego, stanowione m.in. przez organy samorządu terytorialnego, muszą być podejmowane na podstawie wyraźnego upoważnienia ustawowego. Strona skarżąca podkreśliła również, że organ stanowiący musi ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu ustawowym, a normy o charakterze kompetencyjnym muszą być odczytywane w sposób ścisły wręcz literalny bez dokonywania wykładni rozszerzającej bądź wyprowadzania kompetencji w drodze analogii. Na poparcie swojego stanowiska Wojewoda D. przytoczył wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu (z dnia 18.03.2003 r. o sygn. akt II S.A./Wr 2928/02), w którym Sąd orzekł, iż art. 18 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym wyraża zasadę domniemania kompetencji rady gminy to jednak nie stanowi samoistnej podstawy prawnej do podejmowania uchwał. A zatem realizacja zadań własnych gminy następuje gdy przepisy prawa przyznają organom gminy kompetencje, i tylko o tyle o ile przepis prawa przyznaje kompetencję organom gminy, organ gminy może władczo określać prawa lub obowiązki jednostek. Tymczasem brak jest przepisu prawnego w powołanej ustawie o samorządzie gminnym oraz w innej ustawie , upoważniającego do podjęcia uchwały w zakresie lokalnych inicjatyw.