Wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Lu 630/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (spr.), Protokolant Asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 listopada 2010 sprawy ze skargi Rady Miasta na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały organu gminy w sprawie sprzedaży nieruchomości gruntowej stanowiącej mienie komunalne w drodze bezprzetargowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miejsca w B. podjęła w dniu 16 czerwca 2010 r. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. DZ.U z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 28 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261 poz. 2603 ze zm.) uchwałę Nr LIX/408/2010 w sprawie sprzedaży nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Gminy B., oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka Nr 453/4 o pow. 0,1147 ha, położoną w B. przy ul. Przemysłowej, obręb geodezyjny B. - Rolne w drodze bezprzetargowej na rzecz A Sp. z o.o. właściciela i użytkownika wieczystego nieruchomości przyległych oznaczonych ewidencji gruntów jako działki nr 451/1, 620/10 i 620/11 z przeznaczeniem do poprawienia warunków zagospodarowania tych działek.

Następnie Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 21 lipca 2010 r. stwierdził nieważność ww. uchwały wskazując, iż została przyjęta bez podstawy prawnej, z naruszeniem przepisów wyznaczających kompetencje organów gminy.

W ocenie Wojewody kwestionowana uchwała została podjęta w sprawie zbycia nieruchomości, czyli mieści się w katalogu spraw majątkowych gminy przekraczających zakres zwykłego zarządu, na co wskazuje zresztą powołany w jej podstawie prawnej przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym. Powołany wyżej przepis ustanawia wyjątek od generalnej zasady, wyrażonej wart. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, stanowiącej, iż wójt gminy gospodaruje mieniem komunalnym. Również art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Stąd kwestie, które mocą przepisów powszechnie obowiązujących zostały powierzone kompetencji wójta, jako organu wykonawczego nie mogły być regulowane w zaskarżonej uchwale przez radę gminy. Natomiast ustanowione w art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym domniemanie właściwości rady "we wszystkich sprawach w zakresie działania gminy" należy rozumieć w ten sposób, iż rada gminy jako organ o charakterze kolegialnym i wieloosobowym może podejmować działanie związane ze stanowieniem (art. 15 ust.) lub kontrolą (art. 18 ust. 1). Nie może natomiast podejmować czynności, które należą do sfery wykonawczej, gdyż byłoby to naruszeniem konstytucyjnej zasady podziału organów gminy na stanowiące i wykonawcze (art. 169 Konstytucji RP). Tym samym Rada wkroczyła w kompetencje organu wykonawczego, określone wart. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym i art. 25 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Rada może wypowiadać się w sprawach gospodarowania mieniem gminy tylko w sytuacjach, w których wyraźnie zezwalają na to przepisy prawa.