Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 21 wrzenia 2005 r., sygn. II SA/Sz 1152/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Asesor WSA Arkadiusz Windak /spr./ Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Płocharska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2005 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

U z a s a d n i e n i e :

Starosta, na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) i art. 13 ust. 3 pkt 1, art. 6 pkt 6 lit. a) i b) ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (tekst jednolity: Dz. U. z 2003 r. nr 58, poz. 514 ze zm.), decyzją z dnia [...] r., nr [...], orzekł o utracie przez Z. S. statusu osoby bezrobotnej od dnia [...] r. i o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia [...] r. Rozstrzygnięcie organ uzasadnił tym, że na podstawie wyroku Sądu Pracy w [...] Z. S. został przywrócony do pracy od dnia [...] r.

Orzeczeniem z dnia [...] r., nr [...] Wojewoda, na mocy art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 157 i art. 158 k.p.a. oraz art. 145 § 1 k.p.a. stwierdził z urzędu nieważności decyzji Starosty z dnia [...] r. orzekającej o utracie przez Z. S. statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] r. i utracie prawa do zasiłku z dniem [...] r. oraz stwierdził nieważność poprzedzającego decyzję postanowienia Starosty z dnia [...]r. w przedmiocie wznowienia postępowania. Zdaniem Wojewody, który w tej mierze powołał się na wyrok NSA O/Z w Szczecinie z dnia [...] r., sygn. akt [...], wyrok sądu przywracający stronę do pracy winien stać się dla organu zatrudnienia podstawą do podjęcia postępowania zmierzającego do pozbawienia strony statusu osoby bezrobotnej w myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, nie zaś do wznowienia postępowania. W rozpoznawanej sprawie brak było zatem podstaw do wznowienia postępowania i tym samym do wydania decyzji przez organ I instancji.