Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2005 r., sygn. II SA/Wa 2142/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie Asesor WSA Andrzej Kołodziej, Asesor WSA Jacek Fronczyk (spr.), Protokolant Łukasz Pilip, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] maja 2004r. nr [...]; 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] maja 2004r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku K. P. z dnia 22 stycznia 2004r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.), odmówił jej przyznania w drodze wyjątku renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Prezes ZUS zaznaczył, że powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie choćby jednego z nich skutkuje odmową przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Organ stwierdził, że K. P. na przestrzeni 44 lat życia udowodniła okres ubezpieczenia wynoszący 17 lat, 4 miesiące i 4 dni, który jest zbyt krótki w stosunku do wieku, zaś w ostatnim 10-leciu poprzedzającym datę powstania całkowitej niezdolności do pracy (lipiec 2003r.), zamiast 5 lat, skarżąca udowodniła tylko 3 lata, 3 miesiące i 1 dzień. Ponadto w latach 1997-2003 nie został udowodniony żaden okres potwierdzony opłacaniem składki na ubezpieczenie społeczne. Zdaniem organu, przerwa w zatrudnieniu nie wskazuje na istnienie szczególnych okoliczności, które mogłyby popierać wniosek, a trudne warunki materialne nie stanowią wystarczającego uzasadnienia do przyznania świadczenia w drodze wyjątku.