Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 października 2004 r., sygn. III SA/Lu 253/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Protokolant Asystent sędziego Jowita Dudek, po rozpoznaniu w dniu 16 września 2004 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta Lublina na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 15 marca 2004 r. Nr PN.II.0911/43/04 w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Prezydenta Miasta Lublina oddala skargę

Uzasadnienie

Prezydent Miasta, dnia [...] wydał zarządzenie nr [...] w sprawie określenia wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na świadczenie usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości z terenu miasta L.

Dnia [...] roku Wojewoda powiadomił o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności wskazanego zarządzenia, w części obejmującej § 1 pkt. 3,4,8 i 9 oraz § 2 załącznika nr 1 do tego zarządzenia. Organ nadzoru zakwestionował te regulacje, jako nie znajdujące uzasadnienia w aktualnie obowiązujących przepisach prawa.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] marca 2004 r. Wojewoda stwierdził nieważność zarządzenia Prezydenta Miasta nr [...] w zakresie obejmującym § 1 pkt 3,4,8 i 9 oraz § 2 załącznika do tego zarządzenia.

Sporne regulacje zawarte w załączniku Nr l do zarządzenia dotyczą wymogów, jakie spełniać musi podmiot - przedsiębiorca - ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na świadczenie usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości z terenu miasta L. Wojewoda uznał, że regulacja taka jest niezgodna z przepisem art. 7 ust. l pkt l i ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 1996 r. Nr 132, poz. 622, ze zm.). Organ nadzoru powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 maja 1992 r. (sygn. akt SA./Wr 310/92 Wspólnota 1993/2/21), w myśl którego organy jednostek samorządu terytorialnego winny treść swoich regulacji dostosowywać do zakresu przyznanego im upoważnienia i przysługujących im kompetencji, przy czym stwierdził, że ramy ustawowego upoważnienia z art. 7 ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku wyznacza porządek prawny Rzeczypospolitej Polskiej.