Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Ol 362/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2015r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko - Mazurskiego na uchwałę Rady Gminy Janowo z dnia 29 stycznia 2015r., Nr IV/18/2015 w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały Nr IV/18/2015 Rady Gminy Janowo z dnia 29 stycznia 2015r., w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy; 2. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Rada Gminy Janowo na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm., dalej jako: u.s.g.) oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 1399 ze zm., dalej jako: u.cz.p.g.) podjęła w dniu 29 stycznia 2015r. uchwałę nr IV/18/2015 w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Janowo.

Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wniósł Wojewoda Warmińsko-Mazurski, reprezentowany przez radcę prawnego - D. S., żądając stwierdzenia jej nieważności w całości. W uzasadnieniu wskazano, iż zgodnie z art. 4 ust. 2 u.cz.p.g. szczegółowe zasady utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości określa regulamin. W świetle wskazanego wyżej przepisu rada gminy obowiązana była określić m.in. częstotliwość i sposób pozbywania się odpadów komunalnych i nieczystości ciekłych z terenu nieruchomości oraz terenów przeznaczonych do użytku publicznego. Tymczasem w zaskarżonym regulaminie w § 5 określono częstotliwość odbioru odpadów komunalnych z terenu nieruchomości, nie określono natomiast częstotliwości i sposobu pozbywania się nieczystości ciekłych z nieruchomości. Jak podkreśliła strona skarżąca wyliczenie elementów uchwały w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku w gminie ma charakter wyczerpujący, co oznacza, że nie wolno w nim zamieszczać postanowień, które wykraczałyby poza treść art. 4 u.cz.p.g. Jednocześnie przepis ten zawiera obligatoryjne elementy regulaminu, co powoduje, że w uchwale tej muszą znaleźć się postanowienia odnoszące się do wszystkich punktów art. 4 ust. 2 u.cz.p.g. i wyczerpywać ich treść. Zatem brak w przedmiotowym regulaminie postanowień dotyczących częstotliwości i sposobu pozbywania się nieczystości ciekłych z nieruchomości nie wyczerpuje treści art. 4 ust. 2 pkt 3 u.cz.p.g., co stanowi rażące naruszenie prawa i skutkuje nieważnością całej uchwały. Dodatkowo wskazano, iż postanowienia regulaminu zawarte w § 3 ust. 4 - w zakresie wyrazów: "i wnętrza budynków" naruszają prawo, ponieważ regulacja ta wykracza poza upoważnienie ustawowe wynikające z art. 4 ust. 2 u.cz.p.g., podobnie jak § 4 ust. 2 regulaminu, gdyż upoważnienie wynikające z art. 4 ust. 2 pkt 2 u.cz.p.g. nie uprawnia rady gminy do nałożenia obowiązków na przedsiębiorców. Niezgodny z prawem jest także § 9 ust. 5 regulaminu zakazujący mieszania popiołu z innymi odpadami komunalnymi, ponieważ upoważnienie wynikające z art. 4 ust. 2 pkt 2 u.cz.p.g. nie przewiduje możliwości wprowadzania zakazów, lecz wyłącznie wymagania dotyczące rodzaju i minimalnej pojemności pojemników, warunków ich rozmieszczania i ich utrzymania w należytym stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym. Poza upoważnienie ustawowe wynikające z art. 4 ust. 2 pkt 6 u.cz.p.g. wykracza również regulacja zawarta w § 12 regulaminu w zakresie wyrazów: "ponoszą też pełną odpowiedzialność za zachowanie tych zwierząt". Takie unormowanie nie dość, że przekracza upoważnienie ustawowe, to dodatkowo dotyczy materii uregulowanej już w art. 431 Kodeksu cywilnego. Podobnie brak jest podstaw prawnych do nakładania na właścicieli psów obowiązku odpowiedniego oznakowania nieruchomości tabliczką z ostrzeżeniem, o czym stanowi § 13 ust. 2 pkt 3 kwestionowanego regulaminu. Z kolei treść § 13 ust. 3 regulaminu w ocenie strony skarżącej jest niejasna. Wskazano, że przepisy ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nie dotyczą hodowców zwierząt domowych, lecz osób utrzymujących zwierzęta domowe, a pojęcia te nie są tożsame. Wskazano, że nie wiadomo o jakich hodowców chodzi w uchwale i jakie wymogi mają oni spełniać: wynikające z uchwały, czy też z innych przepisów. Zaznaczono, że rada gminy nie ma prawa do wprowadzania regulacji wykraczającej poza upoważnienie wynikające z ustawy, a także ma obowiązek ścisłej interpretacji normy upoważniającej. W związku z tym nie może też dokonywać wykładni rozszerzającej, czy też wprowadzać kompetencji w drodze analogii, a akty prawa miejscowego muszą być ustanawiane nie tylko na podstawie, ale też w granicach upoważnienia ustawowego. Wskazano ponadto, że z zasad techniki prawodawczej wynika generalny nakaz takiego redagowania przepisów, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów tych norm wyrażały intencje prawodawcy, tj. każdy przepis winna cechować precyzja, komunikatywność oraz adekwatność wypowiedzi do zamiaru prawodawcy, zaś przedmiotowe zapisy uchwały przeczą powyższej zasadzie bądź też wykraczają poza delegację wynikającą z przepisów art. 4 ust. 2 u.cz.p.g.