Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 marca 2004 r., sygn. I SA/Lu 518/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Gdulewicz, Sędziowie NSA Anna Kwiatek, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk (spr.), Protokolant ref. Magdalena Futyma, po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2004 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od niezaewidencjonowanej sprzedaży za m-ce: IV, V, IX i X 2001 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego z [...] kwietnia 2003 r. nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa, działając na podstawie art. 233§ 1 pkt.1 ordynacji podatkowej, po rozpatrzeniu odwołania S. K. od decyzji Urzędu Skarbowego nr [...] z dnia [...].04.2003r. ustalającej podatek od towarów i usług od niezaewidencjonowanej sprzedaży za miesiące: kwiecień, maj, wrzesień i październik 2001r. - utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu swojej decyzji Izba Skarbowa wskazała, iż S. K. od dnia 7 lutego 1996r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie instalatorstwa elektrycznego. W 2001r. był on zwolniony z podatku od towarów i usług na podstawie art. 14 ust.1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ( Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). W toku kontroli podatkowej organ I instancji ustalił, iż w 2001r. S.K. nie ewidencjonował sprzedaży na dany dzień, nie później niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym, do czego zobowiązywał go przepis art. 27 ust. 1 powołanej ustawy. Ustalenia te dały podstawę do wszczęcia postępowania podatkowego, w toku którego ustalono, iż podatnik nie zaewidencjonował sprzedaży w miesiącach kwietniu, maju, wrześniu i październiku 2001r., a wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży ustalono na podstawie pięciu rachunków wystawionych przez podatnika w 2001r. Organ podatkowy wskazał, iż odstąpił od szacunkowego określania wartości niezaewidencjonowanej sprzedaży ze względu na zgromadzone dowody, które pozwalają na jej ustalenie bez sięgania do metod szacunkowych. Po ustaleniu w ten sposób wartości niezaewidencjonowanej sprzedaży organ podatkowy ustalił podatek przy zastosowaniu stawki 22% - bez prawa obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 19.