Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 października 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów. - Sprawa C-312/04., sygn. C-312/04

Sprawa C‑312/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Niderlandów

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - środki własne Wspólnoty - Nierozliczone karnety TIR - Procedury dotyczące poboru należności przywozowych - Uchybienie - Nieudostępnienie należnych odpowiednich środków własnych i brak zapłaty odsetek za zwłokę

Streszczenie wyroku

1.        Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego - Zobowiązania państw członkowskich - Środki własne Wspólnot Europejskich

(rozporządzenie Rady nr 1552/89, art. 3)

2.        Swobodny przepływ towarów - Tranzyt wspólnotowy - Przewóz z zastosowaniem karnetu TIR

(rozporządzenie Rady nr 719/91, art. 10 ust. 3; rozporządzenie Komisji nr 1593/91, art. 2 ust. 2)

3.        Środki własne Wspólnot Europejskich - Ustalenie i udostępnienie przez państwa członkowskie

(rozporządzenie Rady nr 1552/89, art. 2 i 6)

1.        Artykuł 3 rozporządzenia nr 1552/89 wykonującego decyzję 88/376 w sprawie systemu środków własnych Wspólnot dotyczący obowiązku przechowywania przez państwa członkowskie dokumentów uzupełniających, dotyczących ustalania i udostępniania środków własnych, nie zawiera terminu przedawnienia uzyskiwania środków własnych, lecz zmierza jedynie do nałożenia na państwa członkowskie obowiązku przechowywania dokumentów uzupełniających przez określony minimalny okres. Posłużenie się zwrotem „co najmniej” w odniesieniu do terminu przechowywania potwierdza fakt, że zamiarem ustawodawcy wspólnotowego nie było ustanowienie terminu przedawnienia.

Dopuszczalna jest zatem skarga o stwierdzenie uchybienia wniesiona po upływie tego terminu.

(zob. pkt 32)

        Z łącznej analizy art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 719/91 w sprawie stosowania we Wspólnocie karnetów TIR oraz karnetów ATA jako dokumentów tranzytu, art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1593/91 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 719/91 oraz art. 11 ust. 2 konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR wynika, że w przypadku niezwolnienia żądanie zapłaty długów celnych powstałych w związku z nieprawidłowościami podczas lub w związku z takim przewozem powinno mieć miejsce co do zasady nie później niż trzy lata po dniu przyjęcia karnetu TIR, przy czym termin ten wynosi cztery lata w przypadku zwolnienia uzyskanego przez nadużycie. Zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia nr 719/91 oraz art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1593/91 terminy te znajdują zastosowanie zarówno w stosunku do posiadacza, jak i w stosunku do stowarzyszenia poręczającego.