Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 października 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. - Sprawa C-6/04., sygn. C-6/04

Sprawa C‑6/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych - Dzika fauna i flora

Opinia rzecznika generalnego J. Kokott przedstawiona w dniu 9 czerwca 2005 r.  I ‑ 0000

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 października 2005 r.  I ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Transpozycja bez podjęcia czynności legislacyjnych - Granice - Zarządzanie wspólnym dziedzictwem - Konieczność dokonania dokładnej transpozycji przez państwa członkowskie

(art. 249 akapit trzeci WE; dyrektywa Rady 92/43, art. 11, 12 ust. 4 i art. 14 ust. 2)

2.     Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Specjalne obszary ochrony - Obowiązek unikania pogorszenia stanu siedlisk naturalnych i siedlisk gatunków - Zakres

(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 2)

3.     Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Specjalne obszary ochrony - Zobowiązania państw członkowskich - Ocena skutków przedsięwzięcia dla danego terenu - Powstanie obowiązku przeprowadzenia oceny

(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3)

4.     Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Ochrona gatunków - Odstępstwa - Ścisła wykładnia - Odstępstwa niezgodne z dyrektywą - Naruszenie przepisów dotyczących zarówno środków ochrony gatunków określonych w art. 12 i 13 dyrektywy, jak i odstępstw przewidzianych w jej art. 16

(dyrektywa Rady 92/43, art. 12, 13 i 16)

1.     Transpozycja dyrektywy do prawa wewnętrznego nie wymaga w sposób konieczny, aby jej treść została formalnie i dosłownie przejęta przez wyraźny, szczególny przepis prawa i w zależności od treści dyrektywy wystarczyć mogą ogólne ramy prawne, pod warunkiem że zapewni to rzeczywiście pełne stosowanie dyrektywy w sposób wystarczająco jasny i precyzyjny. W tym względzie należy w każdym przypadku określić charakter przepisu przewidzianego w dyrektywie, którego dotyczy skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa, w celu ustalenia zakresu obowiązku transpozycji ciążącego na państwach członkowskich.