Wyrok SN z dnia 4 marca 2021 r., sygn. II USKP 25/21

W okresie niezdolności do pracy z powodu choroby nie przysługuje wynagrodzenie za wykonywanie pracy. Pracownik otrzymuje wówczas świadczenia rekompensujące to wynagrodzenie, najpierw w postaci wynagrodzenia chorobowego od pracodawcy, a następnie zasiłku chorobowego. Zasadą, którą należy uwzględniać przy wykładni art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej jest jego cel, polegający na przeciwdziałaniu możliwości podwójnego wypłacania tego samego składnika wynagrodzenia. Jeżeli pracownik w okresie nieświadczenia pracy z powodu niezdolności do jej wykonywania otrzyma wynagrodzenie, to wynagrodzenie to (lub jego składnik) nie może być uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, gdyż oznaczałoby to pobieranie dwóch wzajemnie wykluczających się świadczeń. Pracownik bowiem otrzymałby wynagrodzenie i odpowiednik wynagrodzenia w czasie niezdolności do pracy, to jest zasiłek chorobowy, w którego podstawie wymiaru byłoby także owo wynagrodzenie.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

SSN Zbigniew Korzeniowski

w sprawie z wniosku A. J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T. o zasiłek chorobowy i macierzyński, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 marca 2021 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 14 grudnia 2018 r., sygn. akt IV Ua (...),

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od wnioskodawczyni na rzecz organu rentowego kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w T. wyrokiem z dnia 11 października 2018 r. oddalił odwołanie ubezpieczonej A. J. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 22 marca 2018 r. ustalającej dla ubezpieczonej podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za okres od dnia 19 września do dnia 12 grudnia 2017 r. oraz zasiłku macierzyńskiego od dnia 13 grudnia 2017 r.