Wyrok SN z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. III USKP 7/21

Wykładnia językowa regulacji zawartej w wykazie A, dział VIII, poz. 3 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przy uwzględnieniu przyjętej przez rozporządzenie kwalifikacji branżowo-stanowiskowej oraz systematyki przepisów, nie pozwala na kwalifikowanie pracy kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych wykonujących pracę w rolnictwie jako pracy w szczególnych warunkach.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący, sprawozdawca)‎

SSN Bohdan Bieniek

‎SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania H. J.‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O.‎o prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych,‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 stycznia 2021 r.,‎skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 20 września 2018 r., sygn. akt III AUa (…),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (…) do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z 5 listopada 2015 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. (organ rentowy) odmówił H. J. (wnioskodawca) prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca, zaskarżając ją w całości.

Wyrokiem z 7 grudnia 2016 r., V U (…) Sąd Okręgowy w O. zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od 1 października 2015 r.

Sąd Okręgowy ustalił, że organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia od 22 stycznia 1971 r. do 24 kwietnia 1974 r. w Brygadzie Remontowo-Budowlanej przy Kombinacie Państwowych Gospodarstw Rolnych w G. na stanowisku kierowcy ciągnika, od 3 maja 1974 r. do 11 listopada 1974 r. w Kółku Rolniczym w L. na stanowisku traktorzysty, od 11 grudnia 1974 r. do 14 lutego 1976 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w G. – Zakładzie Mechanicznym w J. na stanowisku kierowcy ciągnika, od 1 kwietnia 1977 r. do 30 czerwca 1977 r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej K. w Zakładzie Mechanizacyjnym na stanowisku traktorzysty, od 1 lipca 1977 r. do 31 marca 1993 r. w Zespole Szkół Rolniczych – Gospodarstwo Pomocnicze w P. na stanowisku traktorzysty. W gospodarstwie tym traktorzyści pracowali przy uprawie zboża i ziemniaków, zajmowali się koszeniem, sianiem łąk i zwożeniem siana z pól dla krów. Traktorzyści otrzymywali dodatek za pracę szkodliwą w postaci mleka i ekwiwalentu pieniężnego. W przypadku awarii ciągnika traktorzyści przesiadali się na inną maszynę. Praca w gospodarstwie była świadczona przez okres całego roku. W kwietniu 1993 r. powołana została spółka cywilna N., która dzierżawiła od Skarbu Państwa całe gospodarstwo rolne PGR P. łącznie z Zakładem Rolnym w C. i wnioskodawca pracował tam do listopada 1993 r. Z kart pracy wnioskodawcy w przedsiębiorstwie N. wynika, że wnioskodawca w niektórych dniach wykonywał wyłącznie prace transportowe, w innych zaś prace ciągnikiem, takie jaki pompowanie szamba, załadunek wapna, opryski, rozsiew wapna. Były także dni, kiedy pracował w oborze, co oznaczało, że zwoził paszę z pól do obory ciągnikiem.