Wyrok SN z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. II UK 279/18

Wykładnia językowa (gramatyczna) art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach wskazuje jednoznacznie, że przepis ten zawsze rodzi skutek zawieszający prawo do emerytury (polegający na wstrzymaniu wypłaty świadczenia) w sytuacji kontynuowania przez ubezpieczonego zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury ustalonym w decyzji organu rentowego, bez względu na to czy decyzja ta została wydana niezwłocznie po zgłoszeniu wniosku o prawo do emerytury, czy też w wykonaniu orzeczenia organu odwoławczego (sądu).

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Piotr Prusinowski (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z wniosku J. B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddziałowi w W. o wypłatę emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 lutego 2020 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 6 kwietnia 2018 r., sygn. akt III AUa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i oddala apelację ubezpieczonego.

Uzasadnienie

J. B. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w W. z dnia 23 lutego 2016 r. w przedmiocie przyznania emerytury od dnia 1 stycznia 2013 r., czyli od daty określonej w wyroku Sądu, z podjęciem wypłaty od dnia 1 listopada 2015 r., to jest od miesiąca w którym nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy. W ocenie ubezpieczonego emerytura powinna być wypłacana od dnia 1 stycznia 2013 r.