Wyrok SN z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. II UK 296/13

Artykuł 138 ust. 4 ustawy emerytalnej nie określa wymagań, jakie ma spełniać wskazane w tym przepisie zawiadomienie. Zawiadomienie to zatem może mieć w zasadzie dowolną formę oraz treść, a tym samym może być zarówno osobnym dokumentem, jak i może wynikać z treści innych składanych przez ubezpieczonych (prowadzących działalność gospodarczą) w organie rentowym dokumentów.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)

SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

w sprawie z wniosku T. K., M. K. i M. K. - następców prawnych zmarłego J. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. o prawo do emerytury i zwrot świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 lutego 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawców od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 11 stycznia 2013 r.

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie II. i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 2 listopada 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wstrzymał od dnia 1 listopada 2011 r. wypłatę emerytury przysługującej J. K. Kolejną decyzją z dnia 2 listopada 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. zobowiązał go do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczeń społecznych za okres od 1 czerwca 2009 r. do 31 października 2011 r., w łącznej kwocie 49.852,82 zł.