Wyrok SN z dnia 10 grudnia 2019 r., sygn. IV CSK 420/18

Okoliczność, że księga stała się częścią akt księgi wieczystej, sprawia, iż jest ona dostępna dla osób zainteresowanych, co należy wziąć pod uwagę przy ocenie dobrej wiary nabywcy prawa ujawnionego w księdze wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. Zgodnie z art. 6 ust. 2 u.k.w.h w złej wierze jest jednak wyłącznie ten, kto wie, że treść księgi wieczystej jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym, albo ten, kto mógł się o tym z łatwością dowiedzieć. Oznacza to, że bezpodstawne byłoby generalne założenie, zgodnie z którym w złej wierze pozostaje nabywca, który nie zapoznał się z aktami księgi wieczystej. Nabywca prawa ujawnionego w księdze wieczystej nie ma obowiązku podejmowania za każdym razem czynności w celu weryfikowania zgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze z rzeczywistym stanem prawnym. Czynności takie powinien podjąć jedynie wówczas, gdy okoliczności sprawy mogą wzbudzać wątpliwości w tej mierze. Co do zasady wystarcza natomiast zapoznanie się przez nabywcę z treścią wpisów w księdze wieczystej, bez konieczności weryfikacji ich prawidłowości w aktach księgi lub w inny sposób.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marcin Krajewski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Małgorzata Manowska

SSN Tomasz Szanciło

w sprawie z powództwa E. P. przeciwko S. P. o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 grudnia 2019 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 21 lutego 2018 r., sygn. akt IV Ca (...),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w S. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.