Postanowienie SN z dnia 28 marca 2019 r., sygn. I CNP 20/18

O subsydiarnym charakterze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w stosunku do skargi nadzwyczajnej przesądza nie tylko to, że jest ona dopuszczalna tylko wtedy, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, podczas gdy druga skarga zmierza głównie do zmiany lub uchylenia orzeczenia, ale również treść art. 89 § 4 i art. 115 § 2 u.SN. Przepisy te przewidują - w określonych w nich wypadkach - zaniechanie uchylenia lub zmiany orzeczenia przez Sąd Najwyższy rozpoznający skargę nadzwyczajną, mimo jego nieprawidłowości, i poprzestanie na stwierdzeniu wydania zaskarżonego orzeczenia z naruszeniem prawa. W tych zatem wypadkach skarga nadzwyczajna wypełnia funkcje zbieżne z funkcjami skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, gdyż otwiera drogę do realizacji odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa, przy zachowaniu kwestionowanego orzeczenia w obrocie prawnym. Inicjowane skargą nadzwyczajną postępowanie przed Sądem Najwyższym staje się wtedy jednym z postępowań, o których mowa w art. 417¹ § 2 zdanie pierwsze k.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Pietrzykowski

w sprawie skargi A. K.-Z., M. K. K. i A. A. Z. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. akt V Ca [...], wydanego w sprawie z powództwa Miasta W. przeciwko A. K.-Z., M. K. K. i A. A. Z. o eksmisję, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2019 r.,

1. odrzuca skargę;

2. nie obciąża skarżących kosztami postępowania przed Sądem Najwyższym.

Uzasadnienie

Pozwane wniosły skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 13 stycznia 2017 r., zarzucając naruszenie art. 19, 69, 71, 7 i 76 Konstytucji, art. 58, 487 § 2, art. 535, 536 i 550 k.c., art. 2 pkt 5, art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 11 ust. 3 pkt 1 i ust. 10, art. 14 ust. 3 i 4, art. 23, 31, 33 ust. 1, 3, 4 i 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1610 ze zm.) oraz art. 27, 28 i 34 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121 ze zm.).