Wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2018 r., sygn. I BU 2/17

W art. 53 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej chodzi o obliczenie wysokości kolejnej emerytury, do której prawo powstaje po spełnieniu przesłanek wynikających z art. 27 - 50e ustawy, a nie o przeliczanie w trybie art. 53 ust. 1 dotychczas pobieranego świadczenia, nawet jeśli prawo do niego powstało z mocy któregoś z wymienionych wyżej przepisów i było ono obliczone zgodnie z art. 53.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)

SSN Jolanta Franczak

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania I. S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K. o przeliczenie emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 sierpnia 2018 r., skargi ubezpieczonej o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. akt III AUa (...),

oddala skargę.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 13 stycznia 2015 r. oddalił odwołanie I. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. z dnia 28 marca 2014 r., przyznającej ubezpieczonej emeryturę w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego od dnia 1 marca 2014 r., a Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem z dnia 10 lutego 2016 r. oddalił jej apelację od orzeczenia pierwszoinstancyjnego.

Sąd drugiej instancji podkreślił, że spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do tego, czy ubezpieczona I. S., urodzona 23 maja 1952 r., od dnia 1 grudnia 2001 r. pobierająca wcześniejszą emeryturę ("nauczycielską") przyznaną decyzją ZUS Oddziału w K. z dnia 8 listopada 2001 r., ma prawo do obliczenia emerytury, o której przyznanie występuje po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego, według zasad przewidzianych w art. 53 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. 2015 r., poz. 748; dalej jako ustawa o emeryturach i rentach z FUS lub ustawa emerytalna), przy przyjęciu nowej kwoty bazowej do obliczenia części socjalnej świadczenia. Tak samo zdefiniowany spór między tymi samymi stronami był już przedmiotem oceny Sądu Apelacyjnego w (...) w sprawie III AUa (...), w której zapadł wyrok z dnia 20 czerwca 2013 r., mocą którego uchylono wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 11 października 2012 r. (VI U (...)) oraz poprzedzającą go decyzję organu rentowego z dnia 16 lipca 2012 r., przyznającą wnioskodawczyni emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej. W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny wskazał, że organ rentowy powinien obliczyć hipotetyczną wysokość tzw. mieszanej emerytury w sposób określony w art. 183 ustawy emerytalnej. Realizując to zalecenie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. decyzją z dnia 29 lipca 2013 r. ustalił wysokość emerytury według zasad wynikających z powyższego przepisu. Wobec osiągnięcia przez wnioskodawczynię powszechnego wieku emerytalnego w 2012 r., wysokość świadczenia ustalono jako 35% emerytury obliczonej na zasadach przewidzianych w art. 53 ustawy emerytalnej, zaś 65% - na zasadach wynikających z art. 26 tego aktu. Tak obliczone świadczenie zostało zawieszone, bowiem korzystniejsza okazała się dotychczasowa emerytura. Po doręczeniu wnioskodawczyni powyższej decyzji, pismem z dnia 20 sierpnia 2013 r. ubezpieczona cofnęła wniosek o przeliczenie emerytury, na skutek którego wydano wspomnianą decyzję z dnia 29 lipca 2013 r. W dniu 10 marca 2014 r. ubezpieczona złożyła kolejny "wniosek o emeryturę" (na druku ZUS Rp - 1E), zakreślając w nim w pkt. 111 wskazujący, że wnosi o "przyznanie emerytury". Jednocześnie napisała, że prosi "o przeliczenie emerytury w związku z przepracowaniem 30 miesięcy". Na skutek tego wniosku organ rentowy decyzją z dnia 28 marca 2014 r. przyznał I. S. emeryturę w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego od dnia 1 marca 2014 r., ustalając wysokość świadczenia na zasadach przewidzianych w art. 26 w związku z art. 25 ustawy emerytalnej.