Uchwała SN z dnia 29 października 2002 r. sygn. III UZP 7/02

Przewodniczący SSN Beata Gudowska

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka, po rozpoznaniu w dniu 29 października 2002 r. sprawy z wniosku Krystyny G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w S. o wysokość świadczenia, na skutek zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 24 lipca 2002 r. [...]

„Czy do ustalenia wysokości emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17. 12. 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 162, poz. 1118) należy przyjąć kwotę bazową z daty złożenia wniosku o emeryturę, czy też kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia wysokości renty, w sytuacji gdy wnioskodawczyni miała wcześniej ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy i do obliczenia podstawy wymiaru emerytury ma zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy ?”

podjął uchwałę:

Przy ustalaniu na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. Nr. 162, poz. 1118 ze zm.) wysokości emerytury osoby, która miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy i która żąda przyjęcia za podstawę wymiaru emerytury podstawy wymiaru renty ( art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy), składnik emerytury wynoszący 24% kwoty bazowej oblicza się na podstawie kwoty bazowej obowiązującej w dacie zgłoszenia wniosku o emeryturę.