Uchwała składu 7 sędziów SN z 27 stycznia 2010 r., sygn. I UZP 12/09

Prezes SN Walerian Sanetra (przewodniczący), SSN Małgorzata Gersdorf, SSN Zbigniew Hajn, SSN Jerzy Kuźniar (sprawozdawca, uzasadnienie), SSN Jolanta Strusińska-Żukowska, SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca), SSN Andrzej Wróbel, Protokolant Monika Domańska

z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Piotra Wiśniewskiego w sprawie z odwołania Anny P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Ł. z siedzibą w Z. z udziałem zainteresowanej: Aleksandry P.

o wysokość renty rodzinnej,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 stycznia 2010 r., zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 16 października 2009 r., sygn. akt I UZP 11/09,

„Czy można żądać ustalenia wysokości renty rodzinnej od wysokości renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która przysługiwałaby zmarłemu, obliczonej na nowo (z zastosowaniem aktualnej kwoty bazowej), mimo istnienia warunków z art. 61 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), skutkujących obliczeniem renty na tych samych zasadach, jak pobierana?”

podjął uchwałę:

Dopuszczalne jest ustalenie wysokości renty rodzinnej od wysokości renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która przysługiwałaby zmarłemu w warunkach określonych w art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227), obliczonej z zastosowaniem aktualnej kwoty bazowej do części socjalnej świadczenia (art. 73 ust. 1 i 2 w związku z art. 21 ust. 2 pkt 2 i art. 53 ust. 4 w związku z art. 62 ust. 1a tej ustawy).

Uzasadnienie

Przedstawione do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi Sądu Najwyższego zagadnienie prawne wyłoniło się na tle następującego stanu faktycznego:

W dniu 19 lipca 2006 r. wnioskodawczyni Anna P. i jej córka Aleksandra P. (zainteresowana w sprawie) złożyły w organie rentowym - Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych II Oddziale w Ł. z siedzibą w Z. - wniosek o przyznanie renty rodzinnej po zmarłym mężu i ojcu Krzysztofie P. Decyzją z dnia 4 września 2006 r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni żonie Annie rentę rodzinną na stałe, a córce Aleksandrze do dnia 30 września 2006 r. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na podstawie wynagrodzeń zmarłego z 7 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1985 r. do grudnia 1991 r. w wysokości 154,82% i kwotę bazową 804,03 zł. Krzysztof P. pozostawał nieprzerwanie w zatrudnieniu pracowniczym od 1971 r. aż do śmierci w dniu 4 lipca 2006 r. Do dnia 31 stycznia 2005 r. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy uzyskaną w listopadzie 1996 r. Decyzją z dnia 27 kwietnia 2005 r. organ rentowy odmówił dalszego wypłacania świadczenia, uznając męża wnioskodawczyni za zdolnego do pracy. Przy obliczeniu renty rodzinnej pozwany organ rentowy w decyzji z dnia 4 września 2006 r. zastosował kwotę bazową przyjętą do obliczenia uprzedniej renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołał się do art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.; dalej powoływanej jako ustawa) i rentę rodzinną obliczył od kwoty bazowej z końca lutego 1997 r. - 804,03 zł. Również podstawę wymiaru świadczenia przyjął z renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 18 października 2006 r. organ rentowy obliczył wysokość świadczenia, jaka przysługiwałaby zmarłemu, a następnie dokonał jego waloryzacji na dzień 4 lipca 2006 r., ustalając wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy na kwotę 1.327,44 zł.