Wyrok SN z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. II UK 259/16

Art. 53 ust. 3 i 4 oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie znajdują zastosowania w postępowaniu wszczętym na podstawie art. 109 ust. 1 tej ustawy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

SSN Romualda Spyt

w sprawie z wniosku S.M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] o wysokość świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 czerwca 2017 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. akt III AUa .../14,

oddala skargę kasacyjną i nie obciąża wnioskodawczyni kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 lutego 2015 r., III AUa .../14, Sąd Apelacyjny w [...] oddalił apelację S.M. (dalej także: "wnioskodawczyni", "skarżąca") od wyroku Sądu Okręgowego w [...] z dnia 20 marca 2014 r., którym Sąd ten oddalił odwołanie wnioskodawczyni od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w [...] z dnia 18 kwietnia 2013 r., w sprawie o wysokość emerytury. Zaskarżoną decyzją organ rentowy przeliczył (od dnia 1 sierpnia 2013 r.) przyznaną wnioskodawczyni emeryturę, przyjmując wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na 130,14%, przyjmując kwotę bazową wynoszącą 717,16 zł z wyrównaniem za okres od 1 sierpnia 2010 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. Organ rentowy uwzględnił do tzw. stażu emerytalnego 45 lat i 7 miesięcy okresów składkowych oraz 2 miesiące okresów nieskładkowych. Sąd Okręgowy ustalił, że skarżąca (urodzona w dniu 22 marca 1944 r.), od dnia 1 lutego 1996 r. miała ustalone prawo do wcześniejszej emerytury. Podstawa wymiaru świadczenia została ustalona z 7 lat kalendarzowych, a wskaźnik jej wysokości wyniósł 105,48%. Decyzją z dnia 25 stycznia 2008 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym od dnia 1 marca 2008 r. W dniu 3 września 2010 r. wnioskodawczyni wniosła o przeliczenie emerytury i uwzględnienie rzeczywistego wynagrodzenia w miejsce przyjętego wynagrodzenia minimalnego w latach 1966-1995. Efektem tego postępowania było wydanie przedmiotowej decyzji. Sąd Okręgowy powołując art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 887 ze zm., dalej jako: "ustawa") stwierdził, że wobec wskazania przez wnioskodawczynię okresów z lat 1966-1995 tj. okresu przypadającego w całości przed nabyciem prawa do emerytury, nie jest możliwe zastosowanie wskazanego przepisu i ponowne obliczenie wysokości świadczenia. Sąd ten stwierdził natomiast, że zastosowanie w sprawie ma art. 111 ustawy i na tej podstawie uznał, że właściwą w sprawie będzie kwota bazowa ostatnio przyjęta do obliczenia emerytury.