Postanowienie SN z dnia 10 maja 2018 r., sygn. II PK 319/17

Umowa o zakazie konkurencji (po ustaniu stosunku pracy) ma charakter klauzuli autonomicznej. Pod pojęciem klauzuli autonomicznej w doktrynie rozumie się umowy zawierane przez pracownika i pracodawcę obok indywidualnej umowy o pracę, uregulowane w przepisach prawa pracy. Wchodzą więc w grę nie tylko umowy o zakazie konkurencji, ale także umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej oraz tzw. umowa szkoleniowa, określająca prawa i obowiązki pracownika i pracodawcy związane z podnoszeniem przez tego pierwszego kwalifikacji zawodowych. Konsekwencją uznania klauzuli konkurencyjnej za klauzulę autonomiczną umowy o pracę jest możliwość odwołania się do kodeksu cywilnego za pośrednictwem normy zamieszczonej w art. 300 k.p., z zastrzeżeniem określonych w niej przesłanek. Oznacza to, że należy respektować granice zastosowania przepisów k.c., które zostały wyznaczone przez wymaganie istnienia luki regulacyjnej w k.p. oraz warunek niesprzeczności tego procesu z zasadami prawa pracy. Samo zaś stosowanie przepisów k.c. może być jedynie odpowiednie, nie zaś bezpośrednie. Reguły te obowiązują niezależnie od tego, czy umowa o zakazie konkurencji zawarta na okres po ustaniu stosunku pracy zostanie potraktowana jako klauzula autonomiczna umowy o pracę, czy też jako inna umowa prawa pracy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek

w sprawie z powództwa K. F. przeciwko I. S.A. w W. o odszkodowanie z tytułu umowy o zakazie konkurencji, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 maja 2018 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 6 lipca 2017 r., sygn. akt VIII Pa (...),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.025 (dwa tysiące dwadzieścia pięć) zł tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 6 lipca 2017 r. oddalił apelację K. F. od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 19 stycznia 2017 r., mocą którego zasądzono od I. S.A z siedzibą w W. na rzecz powoda kwotę 18.000 zł brutto tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi.