Wyrok SN z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. I CSK 212/16

Nieudzielenie wskazanych informacji przez lekarza, udzielenie informacji nierzetelnych, dezinformacja oraz nie wydanie skierowania na dalsze badania, które pozwoliłyby upewnić się co do stanu płodu i ewentualnych wad genetycznych, może stanowić o winie lekarza.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Anna Owczarek (przewodniczący)

SSN Marian Kocon

SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa A. M. i P. M. przeciwko L. spółce z o.o. w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 16 lutego 2017 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. akt VI ACa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowie A. M. i P. M. wnieśli o zasądzenie od pozwanej L. spółki z o.o. w W. na ich rzecz kwoty 2.796.956 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty tytułem odszkodowania a ponadto o zasądzenie na kwot po 200.000 złotych z odsetkami ustawowym na rzecz każdego z powodów tytułem zadośćuczynienia za naruszenie praw pacjenta - prawa do informacji oraz prawa do świadczeń zdrowotnych.

Pozwana Spółka wnosiła o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z dnia 18 września 2015 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił w całości powództwo. W pisemnych motywach tego wyroku Sąd odwoławczy wskazał, że powódka w okresie podczas ciąży w okresie od dnia 25 maja 2010 r. do dnia 30 listopada 2010 znajdowała się pod opieką ginekologiczną dr Z. L. w placówce należącej do pozwanej Spółki. Podczas wizyt w dniach 25 maja 2010 r. i 8 czerwca 2010 r. powódka w związku ze swoimi obawami związanymi z wiekiem prawie 35 lat (powódka urodziła się 25 października 1975 r.) oraz faktem późnej ciąży, rozmawiała z lekarką o możliwościach przeprowadzenia diagnostycznych badań prenatalnych. Lekarka poinformowała powódkę, że sam wiek nie stanowi przesłanki do przeprowadzenia badań, nie mniej jednak zleciła badanie prenatalne USG przezierności karkowej, które dnia 6 lipca 2010 r. wykonała dr Ł. W ocenie dr Z. L. ponieważ wynik badania prenatalnego był prawidłowy, nie było medycznych przesłanek do prowadzenia dalszej diagnostyki. W dniu 11 stycznia 2017 r. w szpitalu im. Ś. urodziła córkę O. M. Trzy dni później lekarze stwierdzili u noworodka zespół Downa. Córka powodów cierpi na wiele dolegliwości. Jest pod stał opieka lekarzy kilku specjalności. Powódka musiała zrezygnować z pracy aby zająć się córką. Podstawę ustaleń Sądu stanowiła opinia biegłego z zakresu ginekologii prof. dr hab. med. R. D., według którego diagnostyka prenatalna u powódki, która została włączona do programu badań prenatalnych, była przeprowadzona zgodnie z zapisami Zarządzenia Prezesa NFZ. Wynik badania usg genetycznego był prawidłowy i nie dawał podstaw do prowadzenia dalszej inwazyjnej diagnostyki prenatalnej, która niesie ryzyko straty ciąży wynoszące 1%. Według wyników przeprowadzonego badania prenatalnego usg ryzyko trysomii 21 pary chromosomów wyniosło 1:493 i nie dawało podstawy do zakwalifikowania do dalszego etapu badań prenatalnych zwłaszcza, że w dokumentacji powódki nie było obciążającego wywiadu. Uznając te wnioski biegłego za jasne i wyczerpujące Sąd Okręgowy oddalił wnioski o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego, o zobowiązanie pozwanego do przedstawienia certyfikatów uprawniających do badań prenatalnych w ramach programu państwowego oraz certyfikatu urządzenia, którym zostało wykonane badanie powódki.