Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2011 r., sygn. I CSK 559/10

Nawiązanie przez bank stosunku umownego z podmiotem niemającym odpowiedniego zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej może stanowić czyn niedozwolony banku (art. 415 k.c.).

Sędzia SN Jan Górowski (przewodniczący) Sędzia SN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) Sędzia SN Teresa Bielska-Sobkowicz

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Zofii S. przeciwko BRE Bank S.A. w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 czerwca 2011 r. skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2010 r.

oddalił skargę kasacyjną oraz zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 1800 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka Zofia S. dochodziła od pozwanego BRE Banku S.A. kwoty 100 000 zł z odsetkami. Według powódki, należność ta stanowiła odszkodowanie w związku z realizacją umowy o pośrednictwo finansowe w zakresie zawierania transakcji walutowych typu forex, przy czym pozwany Bank - zdaniem powódki - odpowiada za tę szkodę na podstawie art. 422 k.c., ponieważ dopuścił się czynu niedozwolonego w postaci pomocy w jego popełnieniu przez niewystępującego w sporze pośrednika finansowego spółki jawnej "I.B.I.".

Sąd Okręgowy oddalił powództwo, ustalając, że w dniu 9 kwietnia 2005 r. powódka zawarła z "I.B.I." umowę o świadczenie usług pośrednictwa finansowego, na podstawie której spółka ta wykonywała transakcje forex z osobami trzecimi. Zgodnie z umową, powódka wpłaciła pośrednikowi w okresie od marca 2005 r. do stycznia 2006 r. depozyt pieniężny w wysokości 2 000 000 zł. Podobne umowy spółka zawierała z innymi osobami. Pozwany Bank prowadził rachunek bankowy powódki, na który były wpłacane środki celem dokonywania transakcji forex; prowadził także podobny rachunek dla pośrednika. Transakcje forex pośrednik wykonywał w imieniu własnym, ale na rachunek osób trzecich. Operacje te prowadzono na rachunek ogółu klientów, natomiast ich wyniki rozliczano pomiędzy poszczególnych kontrahentów pośrednika, proporcjonalnie do wartości posiadanych depozytów. Spółka nie miała od dnia 1 maja 2004 r. zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej. Powódka nie dysponowała gwarancją pozwanego Banku służącą zabezpieczeniu jej wierzytelności wobec pośrednika. W maju 2007 r. ogłoszono upadłość likwidacyjną spółki "I.B.I.". W wyniku umowy zawartej z tym pomiotem powódka poniosła stratę w wysokości 1 101 950 zł, stanowiącą różnicę między wysokością własnego depozytu a kwotą ostatecznie odzyskaną. Wierzytelność w tej wysokości została zgłoszona do masy upadłości pośrednika i uznana przez syndyka.