Wyrok SN z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. II CSK 383/14

Stosowanie art. 5 k.c. może wchodzić w grę w każdym wypadku, gdy w świetle oceny określonego stanu faktycznego, przy uwzględnieniu treści konkretnej normy prawnej włącznie z jej celem, można mówić o tym, iż korzystanie przez osobę zainteresowaną z przysługującego jej prawa podmiotowego pozostaje w sprzeczności z określonymi w nim zasadami; przy stosowaniu tego przepisu trzeba mieć też na względzie, że domniemywa się, iż korzystający ze swego prawa czyni to w sposób zgodny z zasadami współżycia społecznego (ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa). Dopiero istnienie szczególnych okoliczności może domniemanie to obalić i pozwolić na zakwalifikowanie określonego zachowania jako nadużycia prawa, niezasługującego na poparcie z punktu widzenia zasad współżycia społecznego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Mirosław Bączyk

SSN Barbara Myszka

w sprawie z powództwa Gminy Miasto S. przeciwko A. G. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r., skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 16 stycznia 2014 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2014 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanej A. G. od wyroku Sądu Okręgowego w S. wydanego w dniu 31 lipca 2013 r., uwzględniającego powództwo Gminy Miasto S., wniesione na podstawie art. 68 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami o zasądzenie kwoty 166 933,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty udzielonej pozwanej na zakup lokalu mieszkalnego.