Wyrok SN z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. II UK 395/13

W świetle art. 32 ust. 4 ustawy emerytalnej oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, pracami w szczególnych warunkach nie są bowiem wszelkie prace wykonywane w narażeniu na kontakt z niekorzystnymi dla zdrowia pracownika czynnikami lub prace charakteryzujące się znacznym wysiłkiem fizycznym, lecz jedynie takie, które zostały wymienione w § 4-15 tego rozporządzenia i wykazach stanowiących załącznik do niego. Brak wyszczególnienia stanowiska pomocnika murarza w wykazie resortowym potwierdza, że - ze względu na rodzaj przypisanych temu stanowisku i wykonywanych przez skarżącego czynności - nie była na nim wykonywana praca bezpośrednio przy budowie i remoncie statków.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)

SSN Romualda Spyt

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku M. G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. o prawo do emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 kwietnia 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 10 kwietnia 2013 r.

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy w G. oddalił odwołanie M. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 23 lutego 2012 r., którą odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia.

Wnioskodawca (ur. 22 stycznia 1952 r.) wykazał okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 27 lat, 5 miesięcy i 3 dni oraz staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący 14 lat, 7 miesięcy i 10 dni, w tym od 15 maja do 31 lipca 1974 r. oraz od 1 czerwca 1984 r. do 31 grudnia 1998 r. Organ rentowy do okresu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył natomiast zatrudnienia od 16 sierpnia 1971 r. do 14 lutego 1973 r. w Stoczni na stanowisku pomocnika murarza okrętowego w wydziale izolacyjno-malarskim. Do pracy w charakterze pomocnika murarza przyjmowane były osoby bez doświadczenia zawodowego i bez stażu, które nabywały uprawnienia murarskie po okresie pracy od roku do dwóch lat oraz zdaniu egzaminu czeladniczego w cechu albo przed komisją szkolenia zawodowego Stoczni. Wnioskodawca nie starał się o nabycie takich kwalifikacji. Nie mógł samodzielnie pracować przy budowie pieców ani kłaść posadzki z cemtexu. Jego praca polegała na przynoszeniu murarzowi materiałów potrzebnych do prac murarskich, mógł kłaść podłogi w małych pomieszczeniach mieszkalnych na trawlerach, w pomieszczeniach sanitarnych i gospodarczych, gdyż były to małe pomieszczenia niewymagające dużych umiejętności i doświadczenia, kłaść terakotę i glazurę, jeżeli wykazał się umiejętnościami w tym zakresie. Zasadniczo wnioskodawca nie pracował samodzielnie, głównie pomagał murarzom przy ich pracach, donosząc materiały murarskie. W rezultacie nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze prac murarza pieców przemysłowych i urządzeń okrętowych wymienionej w wykazie A, dział III, poz. 90 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej: "rozporządzenie") - prace wykonywane bezpośrednio przy budowie i remoncie statków na stanowiskach znajdujących się na tych statkach, pochylniach, dokach i przy nabrzeżach oraz w wykazie A, dział III, poz. 90, pkt 27 zarządzenia Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego - prace murarza pieców przemysłowych i urządzeń okrętowych, wykonywane bezpośrednio przy budowie i remoncie statków na stanowiskach znajdujących się na tych statkach, pochylniach, dokach i przy nabrzeżach. Prace te wnioskodawca, jako pomocnik murarza, wykonywał bowiem gdy pojawiła się taka potrzeba, głównie wtedy, gdy zachodziła konieczność zastąpienia nieobecnego murarza albo gdy spiętrzyły się prace i trzeba było dopuścić do drobnych prac murarskich niedoświadczonych pracowników.