Wyrok SN z dnia 10 czerwca 2013 r., sygn. II PK 300/12

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. stwierdzić należy, że zarzut taki może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie obejmuje wszystkich koniecznych elementów konstrukcyjnych bądź zawiera oczywiste braki, które uniemożliwiają kontrolę kasacyjną

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa J. K. przeciwko B.-P. Spółce z o.o. w Ś. o odprawę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 czerwca 2013 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 19 kwietnia 2012 r.,

I. uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej punktu I i III i w tym zakresie sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego;

II. odrzuca skargę kasacyjną w części dotyczącej punktu IV zaskarżonego wyroku.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2012 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy w W. - w sprawie z powództwa J. K. przeciwko B.-. Spółce z o.o. w Ś. o odprawę oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 stycznia 2012 r., oddalającego powództwo o odprawę pieniężną (pkt I.); oddalił zażalenie strony pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego zawarte w pkt II. wyroku z dnia 20 stycznia 2012 r. o nieobciążeniu powódki kosztami procesu (pkt II.); nie obciążył powódki kosztami zastępstwa prawnego na rzecz pozwanej w postępowaniu odwoławczym (pkt III.); nie obciążył strony pozwanej kosztami zastępstwa prawnego na rzecz powódki w postępowaniu zażaleniowym (pkt IV). Sąd drugiej instancji w uzasadnieniu swojego wyroku - przedstawiając rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji - wskazał, że Sąd ten na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego stwierdził brak zasadności powództwa, gdyż wyłącznym powodem zwolnienia powódki nie były przyczyny ekonomiczne. W apelacji od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 20 stycznia 2012 r. powódka zarzuciła naruszenie: - art. 233 § 1 k.p.c. przez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i błędne uznanie, że wyłącznym powodem zwolnienia powódki nie były przyczyny ekonomiczne i w konsekwencji niezastosowanie art. 10 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników; - art. 233 k.p.c. i art. 316 k.p.c. przez niedokonanie w sprawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, polegające na nieuwzględnieniu w stanie faktycznym sprawy istotnych faktów i dowodów - zeznań przełożonych powódki M. H. i J. B., zeznań powódki, protokołu kontroli PIP, w zakresie w jakim potwierdzają one, że powódka była pracownikiem wzorowym, że pracodawca nie miał jakichkolwiek zastrzeżeń do pracy powódki, że powódka wykonywała swoje obowiązki w sposób należyty, ocena pracy powódki, zawarta w wystawionych jej referencjach była prawdziwa, a przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę leżały wyłącznie po stronie pozwanej i że pozwana, zwalniając powódkę zmierzała do racjonalizacji zatrudnienia i dokonała faktycznej likwidacji stanowiska pracy powódki; - błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że stanowisko powódki nie zostało zlikwidowane, podczas gdy umowa o pracę powódki i A. M., zakres obowiązków A. M., zeznania stron, wskazują, że A. M. została zatrudniona na innym stanowisku niż powódka, miała inny zakres obowiązków i znacznie niższe uposażenie; - art. 6 k.c. w związku z art. 232 k.p.c. przez błędne zastosowanie i nałożenie na powódkę obowiązku udowodnienia przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony, w tym faktu, że wyłączny powód wypowiedzenia umowy o pracę z powódką stanowiły przyczyny niedotyczące powódki, w sytuacji, gdy pozwany pracodawca nie wskazał przyczyn wypowiedzenia, w toku procesu twierdził, że nie pamięta, jakie były przyczyny wypowiedzenia, a z okoliczności sprawy nie wynika, by przyczyny rozwiązania stosunku pracy dotyczyły powódki; - art. 227 k.p.c. przez pominięcie dowodów wnioskowanych przez powódkę - dowodu z zeznań świadków B. N. i M. G. - na okoliczność przyczyn rozwiązania umowy o pracę z powódką, sposobu wykonywania pracy przez powódkę, oceny pracy powódki przez pracodawcę oraz klientów, sytuacji ekonomicznej pracodawcy, przejęcia obowiązków powódki przez innego pracownika, proponowania powódce powrotu do pracy; - art. 328 k.p.c. przez niewskazanie przyczyn niedopuszczenia dowodów z zeznań świadków B. N. i M. G. oraz niewyjaśnienie, dlaczego Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadków M. H. i J. B. w zakresie oceny pracy powódki oraz zeznaniom powódki w części dotyczącej przedstawionej powódce przyczyny rozwiązania umowy o pracę. Sąd drugiej instancji stwierdził, że zarzuty i argumenty apelacji nie uzasadniają uznania, że orzeczenie Sądu Rejonowego, mocą którego oddalono powództwo o odprawę pieniężną jest wadliwe i narusza przepisy prawa. Sąd Rejonowy orzekając w sprawie przeprowadził właściwe postępowanie dowodowe w zakresie roszczenia zgłoszonego przez powódkę, wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności sprawy będące podstawą ustaleń faktycznych wydanego w sprawie wyroku. Wyciągnął też prawidłowe wnioski z ustaleń, które poczynił.