Wyrok SN z dnia 19 czerwca 2013 r., sygn. I CSK 639/12

W postępowaniu przed sądem drugiej instancji art. 328 § 2 k.p.c. stosuje się odpowiednio, a więc z uwzględnieniem istoty i swoistości postępowania przed tym sądem (art. 391 § 1 k.p.c.), co oznacza, że uzasadnienie orzeczenia sądu drugiej instancji chociaż nie musi zawierać wszystkich elementów przewidzianych dla uzasadnienia orzeczenia merytorycznego sądu pierwszej instancji, to jednak powinno mieć ustaloną podstawę faktyczną rozstrzygnięcia. Postępowanie apelacyjne jest wszak kontynuacją postępowania przeprowadzonego przed sądem pierwszej instancji (art. 382 k.p.c.) i tym samym sąd drugiej instancji jest w pełni sądem orzekającym merytorycznie.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Agnieszka Piotrowska

SSN Kazimierz Zawada

w sprawie z powództwa S. S. przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. o zadośćuczynienie, odszkodowanie i ustalenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 czerwca 2013 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 18 kwietnia 2012 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy, uwzględniając powództwo S. S., wyrokiem z 17 sierpnia 2011 r. zasądził od pozwanego Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. na rzecz powódki kwotę 60 000 zł z ustawowymi odsetkami tytułem zadośćuczynienia, natomiast dalej idące powództwo - z tytułu m.in. zakupu leków, kosztów opieki i pomocy w okresie leczenia - oddalił. Powódka domagała się zadośćuczynienia za cierpienie fizyczne i psychiczne wywołane uszkodzeniem ciała i rozstrojem zdrowia w związku z nieprawidłowo przeprowadzonym w Instytucie [...] w W. zabiegiem laparoskopii diagnostycznej oraz niewłaściwą opieką medyczną personelu tego Oddziału po dokonanym zabiegu, skutkiem czego doszło do perforacji jelita grubego i zagrożenia jej życia. Sąd Rejonowy przyjął, że podstawę odpowiedzialności strony pozwanej stanowił art. 822 w zw. z art. 445 k.c., gdyż stronę tę łączyła z Instytutem [...] umowa o ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej tego Instytutu za szkody wyrządzone osobom trzecim.