Postanowienie SN z dnia 27 marca 2012 r., sygn. III PK 77/11

Art. 151 § 5 k.p. nie stanowi podstawy prawnej pracownika do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Świadczenie to przysługuje pod warunkiem porozumienia się stron co do dopuszczalnej liczby godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy, przy czym obowiązek stosownego umownego ustalenia obciąża obie strony. Wynika stąd, że w razie braku porozumienia stron w tym zakresie dodatek pracownikowi nie przysługuje.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Halina Kiryło

w sprawie z powództwa W. M. przeciwko A K. o wynagrodzenie, odszkodowanie i zadośćuczynienie, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 marca 2012 r., na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 marca 2011 r.,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego na rzecz adwokata Ł. L. kwotę 900 (dziewięćset) złotych podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy wyrokiem z dnia 24 marca 2011 r. oddalił apelację powoda W. M. od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 listopada 2010 r. (mocą którego zasądzono od pozwanego A. K. na rzecz powoda kwotę 167,20 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 87,78 zł od dnia 11 stycznia 2007 r. do dnia zapłaty, od kwoty 41,80 zł od dnia 31 grudnia 2007 r. do dnia zapłaty i od kwoty 37,62 zł od dnia 11 stycznia 2008 r. do dnia zapłaty a w pozostałej części powództwo oddalono) oraz przyznał pełnomocnikowi powoda koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.