Wyrok SN z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. IV CSK 290/10

Zgodne z prawem czynności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości związane z wypełnianiem ich ustawowych obowiązków nie nabierają charakteru działań nielegalnych przez to, że postępowanie karne zostaje zakończone uniewinnieniem. Odmienna ocena dowodów nie przesądza o nielegalności tych czynności. [art. 417 k.c.]

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Marian Kocon (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz

w sprawie z powództwa Jarosława Ż. przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuratorowi Okręgowemu w O. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 lutego 2011 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w B. z dnia 13 stycznia 2010 r.,

oddala skargę kasacyjną i nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Powód Jarosław Ż. wniósł pozew przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuraturze Okręgowej w O. o odszkodowanie w kwocie 71.125 zł wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zadośćuczynienie w wysokości 100.000 zł. W uzasadnieniu wskazał, że dochodzi odszkodowania za utratę wynagrodzenia w kwocie 62.700 zł za okres od czerwca 2005 r. do listopada 2008 r., kwoty 6.050 zł tytułem niewypłaconych „trzynastek” i kwoty 2.375 zł za niewypłacone „mundurówki”, które powód stracił na skutek niezasadnego postawienia mu zarzutów przez Prokuraturę Okręgową w O., co skutkowało jego zawieszeniem w pełnieniu przez niego obowiązków, a następnie zwolnieniem go ze służby. Powód wskazał, że w wyniku toczącego się postępowania przed Sądem Rejonowym w B. wydany został wyrok z dnia 17 lipca 2008 r., którym został uniewinniony od wszystkich postawionych mu przez pozwaną jednostkę Skarbu Państwa zarzutów. Wyrok ten następnie został utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy. Jednocześnie powód zaznaczył, iż mimo prawomocnego wyroku uniewinniającego odmówiono mu przywrócenia do Służby Celnej.

Powód odnosząc się do żądania zadośćuczynienia wskazał, że działania Prokuratury polegające na zatrzymaniu powoda, zobowiązaniu do wpłacenia kaucji, skierowaniu aktu oskarżenia, czy też wreszcie prowadzenie przez 3 lata postępowania karnego doprowadziły do utraty przez powoda dobrego imienia w środowisku zawodowym. Powód został zawieszony w pełnieniu funkcji, a następnie zwolniony ze służby, a w świadectwie służby wpisano mu „brak zaufania” jako przyczynę utraty stanowiska, co w odczuciu powoda, wyrządziło mu krzywdę i naruszyło dotychczas nienaganną opinię funkcjonariusza publicznego. Podkreślił przy tym, że pozbawiono go możliwości wykonywania zawodu, który dawał mu dużo satysfakcji i dumy. Podczas trwającego 3 lata postępowania karnego powód był pozbawiony możliwości rozwoju zawodowego, miał problemy ze znalezieniem pracy. W ocenie powoda działania Prokuratury spowodowały, iż czuł się „napiętnowany” w środowisku zarówno przyjaciół, sąsiadów, jak i byłych kolegów i koleżanek z pracy.