Wyrok SN z dnia 18 czerwca 2010 r., sygn. V CSK 414/09

Do rozwiązania użytkowania wieczystego [art. 33 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami] niezbędne jest w każdym przypadku spełnienie kryterium „oczywistej” sprzeczności sposobu korzystania z nieruchomości z jej przeznaczeniem [art. 240 k.c.]. Oczywista sprzeczność, to nie tylko proste naruszenie warunków decyzji stanowiącej podstawę prawa wieczystego użytkowania ale naruszenie ewidentne, rażące.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Irena Gromska-Szuster

SSN Grzegorz Misiurek

Protokolant Ewa Zawisza

w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Starosty

przeciwko Janowi S.

o rozwiązanie użytkowania wieczystego,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 18 czerwca 2010 r.,

skargi kasacyjnej strony powodowej

od wyroku Sądu Apelacyjnego w W.

z dnia 15 lipca 2009 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2009 r. Sąd Apelacyjny w W. oddalił apelację powoda Skarbu Państwa - Starosty przeciwko Janowi S. wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w J. z dnia 1 kwietnia 2009 r. oddalającego powództwo o rozwiązanie użytkowania wieczystego.

Sąd Okręgowy w ramach podstawy faktycznej wyrokowania wskazał, że Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości położonej w S. przy ul. O. o obecnych numerach ewidencyjnych 48/5 o powierzchni 19 761 m. kw., 49/4 o powierzchni 6335 m. kw., 49/6 o powierzchni 2460 m. kw. a dawniej odpowiednio 26, 6 i 2. Prawo wieczystego użytkowania tej nieruchomości oraz prawo własności znajdujących się na gruncie budynków na rzecz Huty Szkła Kryształowego „J.” w S. zostało potwierdzone decyzją Wojewody z dnia 5 czerwca 1993 r. W treści tej decyzji stwierdzono, że uwłaszczony podmiot nabył przedmiotowe prawa na cele przemysłowe. Prawo wieczystego użytkowania wraz z prawem własności zostało przez uwłaszczonego przeniesione dnia 29 czerwca 1994 r. na rzecz „W.” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J., która następnie dnia 25 kwietnia 2005 r. zbyła je pozwanemu. Jan S., po uzgodnieniu z Konserwatorem Zabytków zakresu niezbędnych prac przy zabytkowym obiekcie huty znajdującym się na przedmiotowej nieruchomości, w 2006 r. wykonał kosztem około 50.000 złotych ogrodzenie obiektu oraz dokonał rozbiórki przybudówki przylegającej do elewacji budynku huty. Z dniem 31 stycznia 2003 r. utracił ważność obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego miasta i w ramach studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki 26 i 6 zostały uchwałą Rady Miasta z dnia 10 września 2007 r. przeznaczone do zabudowy między innymi usługowej i urządzeń sportowo - rekreacyjnych z preferencją usług z zakresu hotelarstwa, odnowy biologicznej, kultury. 8 listopada 2006 r. pozwany wystąpił do Burmistrza S. o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie na działce nr 26 stacji paliw, myjni, sklepu spożywczego i sklepu sprzedaży części samochodowych. Burmistrz odmówił ustalenia tych warunków. Pozytywnie rozstrzygnął inny wniosek pozwanego o ustalenie warunków zabudowy zmieniającej sposób użytkowania budynku biurowego położonego na działce oznaczonej dawnym numerem 6 na budynek mieszkalno - użytkowy.