Postanowienie SN z dnia 12 stycznia 2010 r., sygn. IV KK 225/09

Z uzasadnień wyroków jednoznacznie wynika, że bazowały na koncepcji tzw. obiektywnego przypisania skutku. Jeśli bowiem Sądy stwierdziły, że w razie poruszania się przez P. G. z prędkością dopuszczalną (50 km/h), piesza opuściłaby tor jazdy samochodu to postąpienie oskarżonego (jazda z prędkością o połowę wyższą od dopuszczalnej) wręcz stworzyło niebezpieczeństwo dla dobra chronionego prawem (życia pokrzywdzonej). Spowodowanie skutku dlatego należało przypisać oskarżonemu, gdyż w skutku tym urzeczywistniło się niebezpieczeństwo, które by nie zaistniało, gdyby oskarżony zachował wymaganą ostrożność.