Wyrok SN z dnia 6 kwietnia 2007 r., sygn. II PK 263/06

Ochrona stosunku pracy pracownika niezdolnego do pracy wskutek choroby obejmuje okres pierwszych trzech miesięcy pobierania świadczenia reha­bilitacyjnego, choćby pracownik nie mógł wobec pracodawcy wykazać korzy­stania z tego świadczenia bezpośrednio po okresie pobierania zasiłku chorobo­wego (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.).

Przewodniczący SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 kwietnia 2007 r. sprawy z powództwa Agnieszki W. przeciwko Zakładom Mleczarskim Spółce z o.o. w K. o odszkodowanie w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku z dnia 27 marca 2006 r. [...]

o d d a l i ł skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Powódka Agnieszka W. domagała się od Zakładu Mleczarskiego Spółki z o.o. z siedzibą w K. odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2006 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku oddalił na podstawie art. 385 k.p.c. apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku z dnia 29 listopada 2005 r. zasądzającego na rzecz powódki żądane przez nią od­szkodowanie.

Sąd drugiej instancji podzielił ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną wyroku Sądu pierwszej instancji. Stosownie do jednolitych podstaw obu wyroków powódka była zatrudniona u pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 5 lutego 1994 r. do 5 kwietnia 2005 r. na stanowisku kierownika personalnego. Od 17 września 2004 r. - nieprzerwanie - powódka była niezdolna do pracy i z tego tytułu otrzymywała zasiłek chorobowy. Ostatnie, będące w dyspozycji pracodawcy zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy powódki obejmowało okres do 7 kwietnia 2005 r. Po upływie „podstawowego okresu zasiłkowego”, który kończył się 26 marca 2005 r. powódka wystąpiła do ZUS o przedłużenie okresu zasiłkowego. Pracodawca początkowo poinformował powódkę, że podstawowy okres zasiłkowy mija z dniem 7 kwietnia 2005 r., ale w związku z ubieganiem się przez nią o przedłużenie okresu zasiłkowego określił tę datę na 21 marca 2005 r. Powódka w związku z tym stawiła się do pracy, chociaż nadal była niezdolna do podjęcia zatrudnienia oraz wystąpiła do pracodawcy o udzielenie jej urlopu wypoczynkowego. Na tym urlopie przebywała od 22 marca 2005 r. do 25 marca 2005 r. ZUS odmówił powódce przedłużenia okresu zasiłkowego. W dniu 6 kwietnia powódka odebrała oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu z nią umowy o pracę (datowane na dzień 5 kwietnia 2005 r.) wobec niezdolności do pracy trwającej ponad sześć miesięcy. W dniu 15 czerwca 2005 r. powódka wystąpiła do ZUS o przyznanie jej świadczenia rehabilitacyjnego. Decyzją z dnia 21 lipca 2005 r., uwzględniając wniosek powódki, ZUS przyznał jej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 27 marca 2005 r. do 22 października 2005 r. Wynagrodzenie powódki (liczone jak ekwiwalent za urlop) wynosiło 5.905 zł.