Wyrok SN z dnia 26 marca 2009 r., sygn. II PK 245/08

1. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę w okresie między wyczerpaniem przez pracownika prawa do zasiłku chorobowego a rozstrzygnięciem ostateczną decyzją organu rentowego w przedmiocie świadczenia rehabilitacyjnego jest zgodne z prawem, chyba że z decyzji tej wynika, iż w tym okresie pracownik miał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.).

2. Sąd pracy, rozpoznając w takiej sytuacji powództwo pracownika o przywrócenie do pracy lub odszkodowanie za bezprawne rozwiązanie stosunku pracy, powinien rozważyć zawieszenie postępowania sądowego do czasu zakończenia postępowania przed organem rentowym ostateczną decyzją w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego (art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Herbert Szurgacz, Sędziowie SN: Zbigniew Hajn (sprawozdawca), Zbigniew Myszka.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 marca 2009 r. sprawy z powództwa Justyny S. przeciwko B. Bazie Masowej Spółce z o.o. w G. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 13 maja 2008 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną,

zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej 900 (dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powódka Justyna S. w pozwie przeciwko B. Bazie Masowej Spółce z o.o. w G. wniosła o uznanie rozwiązania z nią umowy o pracę za niezgodne z prawem i zasądzenia odszkodowania w wysokości 15.324 zł brutto. Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Wyrokiem z 4 marca 2008 r. Sąd Rejonowy w Gdyni powództwo oddalił i zasądził od powódki na rzecz pozwanego 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd ustalił, że powódka była zatrudniona przez pozwaną od 2 listopada 2004 r. do 11 października 2007 r. Jej miesięczne wynagrodzenie wynosiło 5.114 zł. Od 22 lutego 2007 r. (z przerwą od 11 marca do 25 kwietnia 2007 r.) przebywała na zwolnieniu lekarskim. Dnia 8 października 2007 r., czyli 182 dnia pobierania zasiłku chorobowego, stawiła się w zakładzie pracy w celu wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego. Ze względu na nieobecność w pracy trwającą dłużej niż 30 dni, pozwana skierowała powódkę na badania lekarskie, po których lekarz orzekł o jej niezdolność do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku. Pozwany zaproponował powódce rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron. Powódka odmówiła skorzystania z tej propozycji i 9 października 2007 r. złożyła pismo informujące o złożeniu do ZUS wniosku o świadczenie rehabilitacyjne. Zgłosiła też wniosek o usprawiedliwienie jej nieobecności w pracy do chwili wydania decyzji przez ZUS. Powódka nie kwestionowała zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego jej niezdolność do pracy i nie wnosiła do niego zastrzeżeń. Pismem z 9 października 2007 r. doręczonym powódce 11 października 2007 r. pozwany rozwiązał umowę o pracę w trybie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. z uwagi na niezdolność do pracy spowodowaną chorobą trwającą dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu zasiłku. Prawomocną decyzją z 13 grudnia 2007 r. w [...] ZUS odmówił powódce prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z powodu uznania, że jest zdolna do pracy.