Uchwała SN z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I PZP 5/05

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Roman Kuczyński

SSA Zbigniew Korzeniowski

Protokolant Anna Gryżniewska

Przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn

w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego B. Spółki Akcyjnej w B.

przeciwko Grzegorzowi G.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 marca 2006 r.,

zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B.

z dnia 15 listopada 2005 r.,

"Czy umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 101 (2) § 1 k.p.) zawarta pomiędzy pracodawcą a pracownikiem w tym samym dniu co pierwsza umowa o pracę na czas określony zaczyna obowiązywać wraz z rozwiązaniem się tej umowy spowodowanym przez upływ terminu, na jaki została zawarta, czy też po rozwiązaniu się ostatniej umowy o pracę (na czas określony lub nieokreślony) zawartej pomiędzy tymi samymi stronami?"

podjął uchwałę:

zakaz konkurencji obejmujący okres po ustaniu stosunku pracy aktualizuje się w chwili, gdy pomiędzy stronami umowy o zakazie konkurencji nie istnieje już stosunek pracy.

Uzasadnienie

Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości powstało w następującym stanie sprawy.

Przedsiębiorstwo Handlowo - Produkcyjne „B” S.A. domagało się zasądzenia od Grzegorza G. kwoty 6.000 złotych tytułem kary umownej za złamanie przez niego zakazu konkurencji obowiązującego po rozwiązaniu łączącego strony stosunku pracy.

Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z 21 lipca 2005 r., zasądził od pozwanego na rzecz powodowej Spółki kwotę 6.000 złotych z ustawowymi odsetkami od 29 listopada 2004 r., dokonując następujących ustaleń.

Strony pozostawały w stosunku pracy do 6 października 2004 r. W dniu 19 czerwca 2001 r. zawarły umowę o zakazie konkurencji, która miała zacząć obowiązywać po ustaniu stosunku pracy. Na jej podstawie pozwany zobowiązał się przez okres roku od ustania tego stosunku do nieświadczenia pracy lub usług na rzecz podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną w stosunku do powodowej Spółki. Przyjął na siebie także zobowiązanie zapłacenia pracodawcy równowartości sześciokrotnego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w razie złamania zakazu konkurencji. Łącząca strony umowa o pracę została rozwiązana za porozumieniem stron 6 października 2004 r. Tego samego dnia pozwany zatrudnił się w spółce „J” na stanowisku przedstawiciela handlowego. Jego nowy pracodawca zajmuje się handlem materiałami poligraficznymi i biurowymi. Spółka „J" jest konkurentem Spółki „B" na rynku papierniczym, obie mają podobny krąg klientów.