Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2005 r. sygn. II PK 184/04

Przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.) nie stosuje się, gdy pracodawca nie zamierza zwolnić pracownika w ramach redukcji zatrudnienia, lecz po wypowiedzeniu umowy przez pracownika, wyraża zgodę na jego propozycję rozwiązania umowy za porozumieniem stron, w terminie krótszym niż okres wypowiedzenia.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Herbert Szurgacz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2005 r. sprawy z powództwa Edyty N. przeciwko K. Zakładom Farmaceutycznym „P." SA w K. o odszkodowanie, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 1 marca 2004 r. [...]

1. oddaIił kasację,

2. zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej 900 zł (dziewięćset) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powódka Edyta N. wnosiła o nakazanie K. Zakładom Farmaceutycznym „P." SA w K. sprostowania świadectwa pracy i zasądzenie odszkodowania. Pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z dnia 15 marca 2001 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Kutnie zobowiązał pozwaną do zmiany świadectwa pracy z dnia 30 kwietnia 2000 r. w punkcie 3 przez dokonanie zapisu, iż rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w trybie przewidzianym w § 4 ust. 3 porozumienia z dnia 16 grudnia 1999 r. zawartego pomiędzy „P." SA w K. a związkami zawodowymi (przyczyny ekonomiczne leżące po stronie zakładu pracy) oraz zasądził od pozwanej na rzecz powódki odszkodowanie i odprawę w łącznej kwocie 29.215,33 zł. Sąd ustalił, że powódka była od 1 lipca 1997 r. zatrudniona u pozwanej na stanowisku kierownika działu marketingu. W dniu 16 grudnia 1999 r. zostało podpisane porozumienie między pozwaną spółką a związkami zawodowymi, które określało między innymi zakres redukcji zatrudnienia, kryteria doboru pracowników do zwolnienia, zasady i tryb zwolnień na mocy porozumienia stron oraz wysokość i zasady wypłaty odpraw i odszkodowań. W § 4 ust. 3 tego porozumienia znalazło się postanowienie, że w przypadku, gdy pracownicy nie objęci listą wymienioną w ust. 1 zobowiążą się do rozwiązania umowy o pracę w okresie obowiązywania porozumienia, otrzymają- niezależnie od kwoty należnej odprawy wynikającej z ustawy - odszkodowanie w kwocie 17.000 zł. Z uwagi na niestabilną sytuację w zakładzie pracy powódka w dniu 30 marca 2000 r. zwróciła się do pozwanej o rozwiązanie umowy o pracę w trybie § 4 ust. 3 porozumienia. Wobec braku zgody pozwanej na rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron, powódka w piśmie z dnia 31 marca 2000 r. oświadczyła, że rozwiązuje umowę o pracę ze skutkiem na dzień 30 kwietnia 2000 r. W tym ostatnim dniu wręczono powódce świadectwo pracy, w którym dokonano zapisu, iż umowa o pracę została rozwiązana na skutek wypowiedzenia przez pracownika. Dział marketingu pozwanej został przeniesiony do W., a osoby pracujące w K. zostały „rozdzielone na działy". W zakładzie następowała wewnętrzna rotacja, co było związane z nową organizacją pracy i dotyczyło również działu marketingu. W dacie rozwiązania stosunku pracy powódce podlegało 6 pracowników, zaś w dacie orzekania pozostało dwóch. Oceniając ten stan faktyczny Sąd uznał, że powódka skorzystała z uprawnienia przewidzianego w § 4 ust. 3 porozumienia, który to przepis wyraźnie określa, iż pracownik może sam zobowiązać się do rozwiązania umowy o pracę. W związku z tym powódce przysługuje zarówno odszkodowanie przewidziane w porozumieniu, jak i odprawa na zasadach ogólnych, a także uzasadnione jest żądanie sprostowania świadectwa pracy.