Wyrok SN z dnia 15 listopada 2001 r. sygn. II UKN 627/00

1. Pojęcie „określonej pracy” przy umowach na czas jej wykonania oznacza zindywidualizowane zadanie robocze mieszczące się w zakresie rodzajowo określonych czynności. Treść zadania roboczego pozostaje przedmiotem polecenia pracodawcy, choć jego wykonanie jest nie tylko celem umowy, ale pełni zarazem funkcję zdarzenia kończącego stosunek pracy, czego pracownik musi być świadomy i wyrazić na to zgodę.

2. Zmiana sędziego sprawozdawcy nie stwarza obowiązku ponownego przedstawienia sprawozdania z przebiegu sprawy (art. 377 KPC).

Przewodniczący SSN Teresa Romer

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2001 r. sprawy z wniosku Joanny C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w K. przy udziale zainteresowanego Krzysztofa K. o rentę rodzinną z tytułu wypadku przy pracy, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 24 maja 2000 r. [...]

zmienił zaskarżony wyrok i oddalił apelację.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie wyrokiem z dnia 13 maja 1999 r. [...] zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w K. z dnia 28 kwietnia 1998 r. i przyznał Sławomirowi C. od dnia 19 grudnia 1997 r. prawo do renty rodzinnej z tytułu śmierci jego ojca Artura C, poniesionej wskutek wypadku przy pracy. W motywach tego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy powołał się na poniższe ustalenia faktyczne.

Artur C. w trakcie pracy wykonywanej w dniu 19 grudnia 1997 r. na dachu budynku przy ul. W. w K. pośliznął się i spadł ponosząc śmierć. Prace remontowe obejmujące montaż stalowych kominów i ław kominiarskich wykonywała przy tym budynku firma Krzysztofa K. w ramach umowy ze Spółdzielnią Mieszkaniową „K.” „Prace Budowlane, Wysokościowe i Montaż Kominów”. Z protokołu powypadkowego sporządzonego w dniu 28 stycznia 1998 r. przez Marka K. i Andrzeja R. - inspektorów BHP i ochrony środowiska „BHP S.” wynika, że bezpośrednią przyczyną wypadku było niezachowanie bezpiecznych metod pracy oraz brak właściwego nadzoru, wyrażający się dopuszczeniem do prac wysokościowych osoby nie będącej pracownikiem firmy. Sprawa tego wypadku była też przedmiotem postępowania karnego, które w wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza z dnia 4 września 1999 r. [...] doprowadziło do uznania Krzysztofa K. winnym popełnienia występku z art. 220 § 1 i art. 155 w związku z art. 11 § 2 KK.