Wyrok SN z dnia 24 maja 2001 r. sygn. I PKN 399/00

Pracodawca nie ma ustawowego obowiązku złożenia pracownikowi, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), propozycji dalszego zatrudnienia, a przewidziana w tym przepisie możliwość zaproponowania "nowych warunków pracy i płacy na dalszy okres" oznacza dopuszczalność innego ukształtowania obowiązków (stanowiska) pracownika, jego wynagrodzenia, wymiaru czasu pracy i miejsca jej wykonywania, a także okresu trwania umowy o pracę.

Przewodniczący Prezes SN Walerian Sanetra

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2001 r. sprawy z powództwa Grażyny S. przeciwko Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w P. o ustalenie, że strony łączy umowa o pracę na czas nieokreślony, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 2 grudnia 1999r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 23 sierpnia 1999 r. oddalił powództwo Grażyny S. przeciwko Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w P. o ustalenie, że strony łączy umowa o pracę na czas nie określony. Ustalił, że na podstawie art. 23 KP powódka stała się pracownicą strony pozwanej od dnia 1 września 1999 r. Jej zatrudnienie było zatrudnieniem bezterminowym. Pismem z dnia 28 maja 1999 r. pracodawca zaproponował powódce zatrudnienie na czas określony do dnia 31 grudnia 1999 r, powołując jako podstawę swego działania art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną(Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.). Powódka, przyjmując tę propozycję zastrzegła, że czyni to warunkowo, tj. do czasu rozstrzygnięcia procesu sądowego. W pozwie natomiast zarzuciła, że o ile przepisy wymienionej ustawy pozwalały pracodawcy na zmianę warunków pracy i płacy, o tyle nie pozwalały na zmianę rodzaju umowy o pracę, to znaczy zatrudnienia na czas określony. Sąd Rejonowy uznał, że w świetle art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. pracodawca był uprawniony do zaproponowania powódce zatrudnienia na czas określony od 1 lipca do 31 grudnia 1999 r, gdyż ustawa nie wprowadziła żadnych ograniczeń gdy chodzi o czas trwania stosunku pracy po dniu 30 czerwca 1999 r. Poza tym regulacja zawarta w art. 58 wymienionej ustawy pozostawiła pracodawcy pełną swobodę co do wyboru pracowników, z którymi chce pozostawać w stosunku pracy. Wyrażenie użyte w art. 58 ust 1 ustawy: „na dalszy okres", odnoszące się do zatrudnienia po dniu 30 czerwca 1999 r, nie oznacza braku możliwości zaproponowania pracownikom innych warunków umowy o pracę niż dotychczasowe.