Uchwała SN z dnia 24 kwietnia 2002 r. sygn. III ZP 14/01

Przewodniczący Prezes SN Walerian Sanetra

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Roman Kuczyński, Zbigniew Myszka (współsprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn, w sprawie z powództwa Marka B. przeciwko Skarbowi Państwa - P. Kuratorowi Oświaty w R. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2002 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 12 lipca 2001 r. [...]

Czy zatrudnionemu na stanowisku starszego wizytatora Kuratorium Oświaty i Wychowania nauczycielowi, który w dniu wygaśnięcia stosunku pracy - 30 czerwca 1999 r. (art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną Dz.U. Nr 133, poz. 872) - miał prawo do emerytury na podstawie art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) przysługuje świadczenie pieniężne przewidziane w art. 13¹ ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214zezm.)?

podjął uchwałę:

Mianowanemu urzędnikowi państwowemu, którego stosunek pracy wygasł dnia 30 czerwca 1999 r. na mocy art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) nie przysługuje świadczenie pieniężne przewidziane w art. 13¹ ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.), jeżeli w dniu wygaśnięcia stosunku pracy nabył prawo do emerytury.

Uzasadnienia

Istotą rozpoznawanego zagadnienia prawnego jest wykładnia przepisu art. 58 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną(Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.). Przepis ten dotyczy dwóch grup mianowanych pracowników administracji publicznej, których stosunki pracy ustały w związku z wprowadzoną od dnia 1 stycznia 1999 r. reformą administracji. Pierwszą grupę stanowią osoby, których stosunki pracy wygasły z dniem 30 czerwca 1999 r. dlatego, że nie zaproponowano im przed dniem 31 maja 1999 r. nowych warunków pracy lub płacy albo z powodu ich nieprzyjęcia (art. 58 ust. 1 Przepisów wprowadzających). Druga grupę stanowią pracownicy, którym wypowiedziano stosunek pracy (art. 58 ust. 3 tej ustawy). Zgodnie ze wskazanym przepisem art. 58 ust. 5 pkt 1 obu grupom tych mianowanych pracowników „przysługuje świadczenie pieniężne przewidziane w art. 13 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.)”. Według art. 13ust. 1 tej ustawy w razie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, z przyczyn określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2 (likwidacja urzędu lub jego reorganizacja), w okresie między ustaniem zatrudnienia w likwidowanym lub reorganizowanym urzędzie, a podjęciem pracy lub działalności gospodarczej, urzędnikowi temu przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa, przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, obliczane jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. Świadczenie to nie przysługuje urzędnikowi państwowemu, który nabył prawo do emerytury. Dalsze regulacje przepisu art. 13 przewidują obniżenie świadczenia pieniężnego o wymienione zasiłki (ust. 2) i określają warunki zaliczenia okresu pobierania tego świadczenia do okresu zatrudnienia (ust. 3).