Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2001 r. sygn. I PKN 359/00

Sprzeczne z prawem rozwiązanie umowy o pracę nie uzasadnia natychmiastowej wymagalności pożyczki udzielonej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, chociażby regulamin zakładowy określał taką wymagalność na skutek wypowiedzenia umowy przez pracodawcę.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera

Sędziowie: SN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), SA Herbert Szurgacz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2001 r. sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa Przerobu Złomu Metali „C.” w W. przeciwko Beacie S. o zapłatę, na skutek kasacji pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 października 1999 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W sprawie rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy, wniesioną przez pozwaną kasację poprzedziło następujące postępowanie.

Strona powodowa wystąpiła w trybie postępowania nakazowego o 20.761 zł z odsetkami od dnia 30 października 1997 r. tytułem zwrotu pożyczek udzielonych pozwanej z zakładowego funduszu socjalnego, których pozwana nie zwróciła pomimo rozwiązania stosunku pracy.

Nakaz zapłaty z dnia 1 grudnia 1997 r. uwzględniał dochodzone roszczenie. W zarzutach od tego nakazu pozwana zakwestionowała podstawę żądania zwrotu pożyczki. Twierdziła, że spłaca pożyczkę zgodnie z umową, a powód nie ma podstawy do żądania zwrotu pożyczki wobec rozwiązania umowy o pracę, gdyż na skutek powództwa pozwanej została ona (nieprawomocnym wówczas wyrokiem) przywrócona do pracy.