Wyrok SN z dnia 23 września 1999 r. sygn. II UKN 119/99

1. Okres niezdolności do pracy stwierdzonej zaświadczeniem lekarskim wlicza się do okresu zasiłkowego, choćby pracownik w czasie zwolnienia faktycznie wykonywał pracę.

2. O dacie powstania niezdolności do pracy decyduje dzień określony w zwolnieniu lekarskim jako termin jej wystąpienia, a nie faktycznie zaprzestanie wykonywania pracy przez pracownika.

Przewodniczący: SSN Barbara Wagner (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 września 1999 r. sprawy z wniosku Marka P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 23 września 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 9 października 1997 r. [...] zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w W. z dnia 12 marca 1996 r. [...], ustalając, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla Marka P. stanowi wynagrodzenie za pracę z okresu od czerwca do listopada 1995 r.

Marek P. był pracownikiem Spółki z o.o. „I.E. i M.M." w W. od 1 maja 1995 r. wynagradzanym do października 1995 r. według najniższych dopuszczalnych stawek. Aneksem do umowy od 1 listopada 1995 r. wynagrodzenie wnioskodawcy podniesiono do kwoty 50.000 zł. Ze względu na trudności płatnicze firmy, wypłata wynagrodzenia nastąpiła z kilkumiesięcznym opóźnieniem. Marek P. otrzymał zwolnienie od pracy z powodu choroby w okresie od 14 do 27 listopada 1995 r., lecz nie przed-łożył go organowi rentowemu. Następnie korzystał ze zwolnienia lekarskiego udzielonego z powodu choroby o tym samym numerze statystycznym od 1 grudnia 1995 r.; zwolnienie to przedstawił Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych.