Wyrok SN z dnia 5 grudnia 1996 r. sygn. I PKN 33/96

1. Pracownik może przeznaczyć należną mu kwotę zasiłku chorobowego, wypłaconego przez pracodawcę, w całości lub części na spłatę niedoboru.

2. Ogólnikowe przytoczenie podstaw kasacji z art. 393¹ KPC bez skonkretyzowania przepisów prawa, których dotyczy zarzucone naruszenie i bez uzasadnienia podstaw kasacji, powoduje w konsekwencji odrzucenie kasacji w całości lub w części.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)

Sędziowie: SN Józef Iwulski, SA Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 1996 r. sprawy z powództwa Barbary T. przeciwko "B." T. - Andrzej N. w G. o zapłatę, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 5 września 1996 r. [...]

1. oddalił kasację w zakresie podstaw kasacyjnych - naruszenia art. 82 KC w związku z art. 300 KP i 91 KP;

2. odrzucił kasację w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Barbara T. po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, domagała się zasądzenia od Andrzeja N. właściciela firmy "B.T." w G. łącznej kwoty 5.774,66 zł. z tytułu potrąconego na poczet niedoboru wynagrodzenia, zasiłku chorobowego, wynagrodzenia za sierpień 1993 r. i wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy dla Krakowa-Nowej Huty-Sąd Pracy wyrokiem z 30 maja 1996 r. oddalił powództwo.

Sąd ten ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka była zatrudniona przez pozwanego początkowo na podstawie umowy o dzieło, a następnie na podstawie trzech, kolejnych umów o pracę. Pierwsza z nich obejmująca luty i marzec 1993 r. nie została zawarta na piśmie. Dwie następne, pisemne umowy obejmowały czas określony od 1 kwietnia do 30 czerwca 1993 r. oraz od 1 lipca do 30 września 1993 r. Zgodnie z treścią tych umów powódka była zatrudniona jako sprzedawca w kontenerze na Placu I. w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem podstawowym 850.000 zł (starych). Poza tym wynagrodzeniem podstawowym strony umówiły się, że powódka otrzyma 1% od obrotu, premię "pojemnikową" do 500.000 zł oraz premię uznaniową. Dnia 1 kwietnia 1993 r. powódka podpisała oświadczenie o przyjęciu odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie "w oparciu o art. 124 KP". Na Placu I. powódka miała do dyspozycji dwa kontenery ustawione obok siebie. Jeden pełnił rolę magazynu-chłodni, a w drugim odbywała się sprzedaż. Pozwany nie narzucał powódce sztywnych godzin pracy,