Wyrok SN z dnia 10 września 1999 r., sygn. III CKN 939/98

Działanie dziennikarza, zgodnie z obowiązkiem wyrażonym w art. 12 ust. 1 prawa prasowego, tj. z zachowaniem szczególnej staranności i rzetelności przy zbieraniu oraz wykorzystywaniu materiałów prasowych, nie może odebrać pokrzywdzonemu prawa do sprostowania, opartego na art. 24 § 1 kc, nieprawdziwych, a naruszających jego cześć zarzutów.

Ochrona, oparta na art. 24 § 1 kc, w postaci żądania usunięcia skutków naruszenia dobra osobistego poprzez sprostowanie nieprawdziwych, a naruszających cześć zarzutów, jest niezależna od winy naruszającego.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z powództwa Urszuli Ł. przeciwko Spółdzielni Pracy Dziennikarzy i Wydawców „N.J.” w J., o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie, na skutek kasacji Spółdzielni Pracy Dziennikarzy i Wydawców „N.J.” od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 19 maja 1998 r. I A Ca 288/98 – oddalił kasację i zasądził od pozwanej na rzecz powódki 300 zł kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 19 maja 1998 r. zmienił wyrok Sądu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze w ten między innymi sposób, że nakazał pozwanej Spółdzielni Pracy Dziennikarzy i Wydawców w J., aby zamieściła w tygodniku oświadczenie woli o bliżej określonej treści, w którym odwoła i przeprosi powódkę za pomówienia odnoszące się do jej osoby, a zamieszczone w publikacji , w nr 49 z 1995 r. wymienionego tygodnika.